7 July 2017

# กับดักรัก # แก่นฝัน

สืบลับ กับดักรัก - กับดักที่ 9 : เลือกแล้ว

สืบลับ กับดักรัก ชุดสี่สาว

ผู้เขียน : แก่นฝัน

ตีพิมพ์ครั้งแรก โดย สนพ. บลูเบลล์ 
เผยแพร่ฉบับอีบุ๊ค โดย แก่นฝัน

© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้
เพื่อนำออกเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต





กับดักที่ 9 : เลือกแล้ว

ในเวลาไม่นานเรือก็เข้าเทียบท่าหน้าบ้านพักริมหาดส่วนตัวของแสงสุรียฉัตรที่อยู่ไม่ไกลนัก โดยมีเรียว ชนะเทพ และเพลินพิศ ยืนรอรับทั้งคู่อยู่แล้วที่ท่าเรือ ทันทีที่เห็นนิรันตราในห่อผ้าขนหนูก้าวขึ้นมาจากเรือ เพลินพิศก็วิ่งเข้าหาแล้วกระโดดกอดทันที
ไอ้มินิแกรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแกแทบแย่ อยู่ๆ เด็กที่ฉันให้ไปเปลี่ยนตัวกับแกก็โทรมาบอกว่าไม่เจอแกเลย แล้วฉันก็ติดต่อแกไม่ได้อีก ฉันเลยต้องไปดักรอพวกคุณทรรศน์ที่นั่น แล้วขอติดรถมาช่วยแกด้วย นี่ว่าจะแก้แค้นให้แกซะหน่อยแต่เจ็บใจชะมัด ไอ้เสี่ยเฒ่ามันกลับหนีไปได้ เพลินพิศที่โล่งใจเมื่อเห็นเพื่อนปลอดภัยก็ระบายความอัดอั้นออกมาเสียยาวยืด แต่ด้วยความสามารถพิเศษทำให้ใช้เวลาไปเพียงนิดเดียว
ใจเย็นเว้ยไอ้เพิร์ล อย่างฉันน่ะ นางสาวนิรันตรา… แคล้วคลาดจากภัยอันตรายทั้งปวงอยู่แล้ว แล้วก็อย่ากอดแน่นได้ป่ะ ฉันจะมาหายใจไม่ออกตายเพราะแกนี่แหละ เห็นอาการเพื่อนเป็นขนาดนี้ นิรันตราเลยไม่กล้าบอกเพื่อนว่าเธอกอดโดนแผลเข้าพอดี กลัวจะยิ่งห่วงไปกันใหญ่
ทั้งสามหนุ่มมองดูภาพผู้หญิงสองคนที่ตอนนี้ก็ดูธรรมดาไร้พิษสง แตกต่างจากตอนที่บู๊แหลกเมื่อก่อนหน้านี้ราวกับเป็นคนละคน แต่สิ่งที่พวกเขาสัมผัสได้จากทั้งสองก็คือ ความผูกพัน ความรัก ความห่วงใยที่ต่างมีให้แก่กันและกันอย่างจริงใจ ซึ่งหาได้ยากเต็มทีในโลกธุรกิจที่มีแต่การแข่งขันที่พวกเขายืนอยู่
แล้วเมื่อกี้แกว่าอะไรนะ ไอ้เสี่ยนั่นหนีไปได้อย่างนั้นเหรอ” นิรันตราถามถึงสิ่งที่เพื่อนสาวบอก
ก็ใช่สิ ฉันอุตส่าห์กะว่าจะฝากกระสุนไว้แก้แค้นแทนแกที่ถูกจับตัวมา แต่พอบุกเข้าไปในโกดังก็ไม่เจอตัวเสี่ย เห็นแต่ลูกน้องมันเต็มไปหมด” เพลินพิศบอกอย่างเจ็บใจ
แกไม่ต้องเสียดายไปหรอก ถึงรอดไปได้มันก็เดี้ยงไปหลายเดือนแน่ๆ โดนฉันยิงทะลุขาไปทั้งสองข้างอย่างนั้น ช่วยไม่ได้ อยากมาเล่นตุกติกกับคนอย่างนิรันตราเองทำไม” หญิงสาวตัวเล็กยักไหล่บอก ชายหนุ่มทั้งสามที่พลอยได้ยินไปด้วยก็นึกแปลกใจไปกับข่าวใหม่ที่พวกเขาไม่ทันได้สังเกตจากท่าทางของเสี่ยฮวง
เรื่องของเสี่ยฮวง พวกคุณไม่ต้องห่วงไปหรอก ยังไงผมก็ไม่ยอมปล่อยให้เรื่องจบอย่างนี้แน่ๆ ทรรศน์พูดอย่างมั่นใจ
ยังไงก็ขอให้เป็นไปตามกฎหมายเถอะนะคะ ฉันไม่อยากเห็นคุณทำตัวเป็นเสี่ยฮวงสอง” หญิงสาวเตือนเอาไว้ก่อน หลังจากได้เห็นกองทัพย่อมๆ ของทรรศน์ในวันนี้ 
ผมไม่เคยทำอะไรที่ผิดกฎหมายอยู่แล้ว คนของผมที่เห็นวันนี้ก็เป็นพวกการ์ดที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายให้พกอาวุธได้กันทุกคน” ทรรศน์รีบอธิบายกับร่างเล็กตรงหน้า กลัวว่าเธอจะเห็นเขาเป็นพวกมาเฟียตัวร้ายมีเบื้องหลังเหมือนเสี่ยฮวงไป
ตอนนี้คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวผมจะได้พาไปหาหมอ” 
ไอ้เปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะเข้าใจ แต่ไปหาหมอทำไมคะ” คนที่ถูกแนะนำกึ่งสั่งเอียงคอถาม
ก็คุณได้แผลมานี่ ไปให้หมอฉีดยากันบาดทะยักให้ไง ไปเถอะ... เข้าบ้านได้แล้ว” ทรรศน์คว้าแขนหญิงสาวจะพาเดินไปที่บ้านพักของครอบครัว
ไอ้มินิ แกได้แผลที่ไหนมา ไม่ยอมบอกกันเลยนะ” เพลินพิศรีบเดินตามมาสอบถามทันที
แค่แผลถลอกนิดหน่อย โดนลูกปืนเฉียดแขนไปนิดหนึ่ง นิรันตราตอบเพื่อนไปไม่เต็มเสียง พลางส่งสายตาโยนความผิดไปให้ชายหนุ่มคนที่ทำความลับเธอแตก แต่คนปากโป้งก็ไม่มีทีท่ายอมรับผิด
แล้วก็ไม่บอก ที่ฉันกอดแกไปซะแน่นเมื่อกี้ก็ไม่ร้องสักแอะ ไม่มีปากหรือไงหา” เพลินพิศโวยอย่างเคืองๆ
ก็ฉันกลัวแกเป็นห่วง” เสียงนิรันตราอ่อยลงไปอีก
ไม่ต้องกลัว ฉันก็ห่วงแกไปเรียบร้อยแล้วโว้ย แต่ช่างเถอะ แกรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา” เพลินพิศดันตัวเพื่อนสาวไปทางเจ้าของบ้านที่ยืนรออยู่ “ฝากดูแลเพื่อนเพิร์ลหน่อยนะคะ เดี๋ยวเพิร์ลขอโทรศัพท์รายงานเพื่อนๆ อยู่แถวนี้ก่อน
ได้อยู่แล้ว ไปกันหนูมินิ” พูดจบทรรศน์ก็โอบเอวคนตัวเล็กหลวมๆ พาเข้าบ้านพักไป คนถูกโอบนั้นก็ไม่ทันทักท้วง เพราะมัวแต่หันไปส่งสายตาดุๆ ปรามเพื่อนที่ขยันผลักไสเธอให้ชายหนุ่มเสียเหลือเกิน

สำหรับนิรันตรา ผมขอเสนอให้ตัดเธอออกจากการคัดเลือกดีกว่านะครับ ทศพลเอ่ยขึ้นระหว่างการประชุมหาข้อสรุปสำหรับนิรันตราและชมพูนุช เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นซึ่งที่ประชุมมีมติเป็นเอกฉันท์แล้วว่าจะให้ชมพูนุชออกจากการคัดเลือกไปอย่างไม่มีข้อต่อรอง
ฉันว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรือคะ คุณทศพล เสียงรดาวรรณค้านขึ้นมาจากอีกด้านของห้อง
ผมว่าไม่เกินไปหรอกนะครับ พวกคุณก็เห็นแล้วว่าวันนี้เธอช่วยเหลืออะไรตัวเองไม่ได้เลย เท่านั้นยังไม่พอ ยังทำให้คุณทรรศน์ต้องลำบากเอาตัวเองเสี่ยงอันตรายเข้าไปช่วยออกมาอีก ทศพลให้เหตุผลซึ่งทำให้กรรมการหลายคนเริ่มพยักหน้าคล้อยตาม
แต่นั่นเป็นเพราะเธอถูกวางยานอนหลับนะคะ พวกเราน่าจะให้ความยุติธรรมกับเธอบ้าง รดาวรรณพยายามดึงความคิดของคณะกรรมการคนอื่นๆ กลับมาให้เป็นกลาง ไม่คล้อยตามไปกับความอคติของทศพล
มันควรจะต้องเป็นไปตามกติกานะคุณรดาวรรณ คุณจะตอบคำถามสาวๆ คนอื่นว่ายังไง ถ้ามีใครมาถามว่า ทำไมนิรันตราที่โดนจับตัวไปได้ไม่ถูกคัดออกตามโจทย์ที่ตกลงกันไว้ กับรายนี้เราก็เคยเกิดปัญหามาทีหนึ่งแล้ว เรื่องแจกันดอกไม้ของเธอ หลายๆ คนก็ยังไม่ได้ยอมรับกันอย่างสนิทใจนักนะครับ” ทศพลยกความยุ่งยากในคราวก่อนมาอ้าง
แต่มันก็เป็นคนละรอบกันนะคะ แล้วที่เธอถูกจับตัวไปมันก็เป็นเรื่องที่อยู่นอกเหนือข้อตกลงว่าจะให้เธอหนีจากการตามรอยไม่ใช่การลักพาตัวนะคะ คุณควรจะลบอคติของคุณออกก่อนที่จะมาตัดสินเรื่องนี้นะคะ” รดาวรรณตั้งตัวเป็นฝ่ายค้านกับทศพลเต็มที่
แล้วตัวคุณเองล่ะ คุณรดาวรรณ ที่พูดมาทั้งหมดไม่ใช่เพราะความลำเอียงเข้าข้างนิรันตราของคุณหรอกหรือครับ” ทศพลพูดน้ำเสียงเยาะซึ่งทำให้รดาวรรณยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นทุกที
พวกคุณสองคนใจเย็นกันก่อน อย่าเพิ่งใช้อารมณ์ เรื่องนี้เราต้องยกเหตุผลมาพิจารณากันให้ดี” สิทธิพลกล่าวขึ้นจากทางหัวโต๊ะ เมื่อเห็นทั้งสองฝ่ายเริ่มถกเถียงกันรุนแรงขึ้นทุกที
ขอโทษค่ะ” รดาวรรณกล่าวกับที่ประชุมอย่างเกรงใจ
ขอโทษนะครับ” ทศพลกล่าวขึ้นพร้อมๆ กัน
แล้วคนอื่นๆ มีความเห็นกับเรื่องนี้อย่างไรบ้าง สิทธิพลหันไปถามคนอื่นๆ ผลที่ออกมาคือความเห็นของที่ประชุมแบ่งเป็นสองฝ่ายอย่างชัดเจน
ผมว่าในเมื่อเรามีความเห็นไม่ตรงกันอย่างนี้ ก็ให้ลงคะแนนกันดีกว่า เพราะผมเชื่อว่าทุกๆ คนในที่นี้ต่างก็มีข้อสรุปอยู่ในใจกันบ้างแล้ว” สิทธิพลตัดสินใจแก้ปัญหา

แล้วผลการลงคะแนนของที่ประชุมก็ออกมาว่า กรรมการครึ่งหนึ่งเห็นด้วยกับทศพล เพราะต่างก็ต้องการนายหญิงที่จะไม่สร้างปัญหาหรือเป็นภาระให้กับทรรศน์และซันไรส์ และยังต้องการตัดปัญหาที่อาจเกิดการร้องเรียนจากผู้สมัครคนอื่นๆ ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งก็เลือกจะให้นิรันตราผ่านเข้ารอบไป เพราะเสียดายในคุณสมบัติของหญิงสาว และเห็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่ใช่ความผิดของเธอคนเดียวทั้งหมด
ขณะที่สิทธิพลกำลังคิดหาทางแก้ปัญหาความไม่ลงตัวที่เกิดขึ้น เสียงโทรศัพท์ในห้องประชุมก็ดังขึ้น
สวัสดีค่ะ” เลขาของที่ประชุมซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ สิทธิพลเป็นคนรับโทรศัพท์ 
ค่ะ รอสักครู่นะคะ” เลขารับคำด้วยน้ำเสียงเกรงๆ จนทุกคนสังเกตได้ แล้วก็ยื่นโทรศัพท์มาทางสิทธิพล ท่านรองประธานอยู่ในสายค่ะ” 
เมื่อได้ยินว่าใครเป็นผู้โทรเข้ามา คิ้วของสิทธิพลก็เลิกขึ้นอย่างสงสัยแต่ก็เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์จากเลขาทันที ผมสิทธิพลครับ
กำลังประชุมเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้กันอยู่หรือเปล่า” ทรรศน์ถามมาตามสายด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรเป็นพิเศษ
ใช่ครับคุณทรรศน์” สิทธิพลรายงานการตัดสินใจของคณะกรรมการไปทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย เพราะไม่เคยเห็นชายหนุ่มเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการคัดเลือกสักที นอกจากตอนที่จะต้องเลือกตัวหญิงสาวที่ผ่านรอบสุดท้าย นั่นแหละเจ้าตัวถึงจะเข้ามาร่วมด้วยตามหน้าที่ แต่คราวนี้ทรรศน์กลับทำตัวแปลกๆ ทั้งตอนสัมภาษณ์ก็ครั้งหนึ่งแล้ว
เรื่องของชมพูนุช ผมพอเข้าใจที่พวกคุณจะคัดเธอออก แต่เรื่องของนิราทำไมจะต้องมีการตัดสินใจกันให้วุ่นวาย” ทรรศน์ถามเสียงเรียบ
ทรรศน์รับฟังเหตุผลทั้งหลายที่สิทธิพลแจ้งมา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาต้องเห็นด้วยแน่ที่จะคัดทิ้งให้หมดๆ เพื่อตัดปัญหา แต่ว่านี่เป็นนิรา เขาไม่ยอมให้กรรมการคัดเธอออกแน่ 
ผมอยากให้คุณทบทวนเรื่องผลการตัดสินอีกครั้ง เธอไม่ได้ทำตัวเป็นภาระให้ผมอย่างที่พวกคุณเข้าใจเลย
ความจริงผมก็เห็นด้วยกับคุณทรรศน์นะครับ แต่ว่ายังมีกรรมการกึ่งหนึ่งต้องการคัดเธอออก” จากคำพูดของทรรศน์ สิทธิพลเริ่มเห็นเค้ารางของอะไรบางอย่างที่น่ายินดี ถ้านิรันตราเข้ารอบสุดท้ายไปได้ ในการคัดเลือกคราวนี้พวกเขาคงจะได้ว่าที่นายหญิงสักที
งั้นคุณช่วยต่อเสียงผมให้ทุกคนได้ยินดีกว่า ทรรศน์สั่งการ 
เอาล่ะ ท่านรองประธานมีข้อคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องวันนี้ที่จะชี้แจงให้ทุกคนรับทราบ” สิทธิพลบอกก่อนที่จะกลับไปรายงานทรรศน์ว่าต่อสายให้เรียบร้อยแล้ว
ขอบคุณมากคุณสิทธิพล ผมขอเข้าเรื่องเลยนะ เรื่องของชมพูนุช… ผมเห็นด้วยที่จะคัดเธอออกไป เพราะเธอได้ทำการที่เป็นสาเหตุให้เราต้องได้รับความเสียหายและเกือบต้องเสียชื่อเสียงไปด้วย แต่ในส่วนของนิรันตรา...” ทรรศน์เงียบไปครู่หนึ่ง เรียกให้ทุกคนที่คอยฟังอยู่ต่างลุ้นไปด้วย 
เท่าที่จำได้ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่มีชื่อในการเป็นคณะกรรมการด้วยเหมือนกัน ถ้าผมจะขอออกเสียงสนับสนุนการผ่านเข้ารอบของนิราในรอบนี้พวกคุณคงไม่ขัดข้องใช่ไหม... พวกคุณที่นั่งอยู่ในห้องนั้น คงไม่ได้รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในท่าเรือได้ดีเท่าผม นิราสามารถควบคุมสติและแก้ไขสถานการณ์ได้ยอดเยี่ยม อย่างที่พวกผู้หญิงคนอื่นๆ ทำไม่ได้แน่ ทรรศน์กล่าวกึ่งตำหนิกึ่งแสดงความเห็นอย่างไม่ปิดบังความสนิทสนมถึงขั้นเรียกชื่อเล่นของหญิงสาว ทำเอาคณะกรรมการคนอื่นๆ ที่ออกเสียงให้คัดนิรันตราออกไปแล้วต้องรีบเปลี่ยนใจ เพราะไม่อยากตั้งตนอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับรองประธานหนุ่ม
รดาวรรณได้ยินดังนั้นก็ส่งยิ้มเยาะไปทางทศพลที่ได้แต่นิ่งเงียบ ...ลองคุณทรรศน์ลงมารับรองเองอย่างนี้ ตำแหน่งว่าที่นายหญิงคงไม่พ้นมือสาวร่างเล็กตาคมที่ตนนึกถูกชะตามากๆ ตั้งแต่แรกเห็นในวันรับสมัครหรอก

เมื่อออกจากห้องประชุมมาได้ทศพลก็รีบเข้าไปนั่งในรถยนต์ส่วนตัวอย่างหัวเสีย และโทรศัพท์ส่งข่าวที่ได้มาให้นายิการับรู้ทันที
เรื่องเป็นยังไงบ้าง” นายิกาถามอย่างต้องการรู้เรื่อง เธอใช้เงินซื้อตัวทศพลให้คอยทำหน้าที่ส่งข้อกำหนดและข่าวความคืบหน้าเกี่ยวกับการคัดเลือกให้เธอได้รู้ล่วงหน้า และยังจ้างให้คอยขัดขวางคนที่ได้คะแนนมากหรือโดดเด่นเกินเธอ ซึ่งตอนนี้ก็คงไม่มีใครเกินหน้า...นิรันตรา
ผมพยายามเกลี้ยกล่อมให้กรรมการตั้งครึ่งห้องเห็นด้วยกับการคัดนิรันตราออกแล้วนะครับ แต่ก็มีเรื่องซะก่อน” ทศพลรายงาน งานง่ายๆ แค่คอยส่งข่าวเล็กๆ น้อยๆ สามารถทำเงินให้กับเขามากทีเดียว เพราะมีผู้หญิงหลายคนยอมจ่ายเพื่อที่จะได้เปรียบคู่แข่งคนอื่นแค่นิดหน่อยก็ยังดี
เรื่องอะไรอีก คุณยังหาทางกำจัดนังนิราออกไปให้ฉันไม่ได้อีกเหรอ นายิกานึกแค้นเคืองเรื่องที่นิรันตราทำเธอเสียหน้าในวันงานเปิดร้านอัญมณีไม่หาย แถมยังมาทำออดอ้อนควงทรรศน์ต่อหน้าเธออีก
พอดีว่าคุณทรรศน์โทรศัพท์เข้ามา แล้วใช้สิทธิในฐานะที่เป็นกรรมการคนหนึ่งออกเสียงให้เธอเข้ารอบไปครับ เจออย่างนี้เข้าไอ้พวกกรรมการที่เห็นด้วยกับผมก็พากันเปลี่ยนใจกันหมด ไม่ใช่ว่าผมไม่พยายามนะครับคุณนายิกา” ทศพลพูดแก้ตัวเต็มที่ เขาไม่อยากเสียลูกค้ากระเป๋าหนักใจถึงอย่างนายิกาไป
“อะไรนะนี่คุณทรรศน์ยอมลดตัวลงมารับรองเอง แสดงว่าคงไปหลงชอบมันอยู่ไม่น้อยเลยนะ!” นายิกานึกถึงท่าทีของทรรศน์ที่มีต่อนิรันตรา จากที่เคยกลัวว่าทรรศน์จะสนใจคู่แข่งของเธอเป็นพิเศษ ตอนนี้แค่กลัวก็คงน้อยไปซะแล้ว “แล้วยังไงล่ะทีนี้ มันก็ได้ลอยหน้าลอยตาเข้ารอบไปสบายๆ เลยงั้นสิ
ก็อย่างนั้นแหละครับ... แล้วคุณนายิกาจะให้ผมทำยังไงต่อไปดีครับ ทศพลถามอย่างเอาใจ
อย่างนายจะทำอย่างอื่นได้อีกหรือไง คอยตามข่าวแล้วเอามาบอกฉันเรื่อยๆ แล้วกัน เงินงวดนี้ฉันจะโอนให้ตามเดิมนะ แต่ถ้าวันไหนนายกำจัดนังนิราให้ฉันได้ ฉันจะจ่ายให้ไม่อั้นแน่ๆ นายิกาพูดจบก็วางสายไป
ทศพลหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดีขึ้นมาได้ แล้วก็กดโทรศัพท์ไปรายงานข่าวให้กับลูกค้ากระเป๋าหนักคนต่อไป

หลังจากที่ทรรศน์วางสายจากสิทธิพล เขาก็เดินออกจากห้องนอนไปตามตัวหญิงสาวที่เขาให้เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่อีกห้องหนึ่ง
เสร็จหรือยังนิรา” ทรรศน์ลองเรียกถามดู ชายหนุ่มรออยู่เพียงไม่นาน สาวร่างเล็กก็เดินมาเปิดประตูให้พร้อมกับชุดใหม่ของเธอที่คนของเขาเก็บมาได้จากจุดที่เธอโดนลักพาตัวไป ทรรศน์มองดูผมชื้นๆ ของเธอแล้วต้องส่ายหน้า
แล้วทำไมยังไม่เป่าผมให้แห้ง ทิ้งไว้อย่างนี้เดี๋ยวได้เป็นหวัดหรอก” ไม่พูดเปล่า มือใหญ่ยังเอื้อมมาคว้าเอาผ้าขนหนูผืนเล็กที่หญิงสาวใช้พาดบ่าอยู่มาคลุมศีรษะเธอไว้แล้วขยี้อย่างแรงเป็นการแกล้ง
โอ๊ยเบาๆ สิ หัวคนนะไม่ใช่ขนหมา ขยี้อย่างนี้ก็พันกันหมดพอดี” คนถูกแกล้งโวยวาย สองมือก็สู้แย่งเอาผ้าคืนจากคนตรงหน้า แล้วก็ต้องเงยหน้ามองคนช่างแกล้งอย่างเคืองๆ เมื่อเขายังยึดปลายอีกข้างเอาไว้ไม่ยอมคืนให้ง่ายๆ
อ้าว ผมก็นึกว่าใช่ ดูสิ หัวเปียกๆ ยุ่งๆ อย่างนี้ อย่างกับลูกหมาตกน้ำ” ทรรศน์ยังไม่วายหาเรื่องเธออย่างอารมณ์ดี 
พูดให้ดีนะคุณ ว่าใครเป็นลูกหมา เดี๋ยวเหอะ” ลูกหมาตกน้ำยกขาหน้า อุ๊ยไม่ใช่ กำปั้นขึ้นมาขู่ 
ถ้าไม่มีใครก็ไม่รู้พาฉันหนีไปทางนั้น คงไม่ต้องมาโดดน้ำหนีระเบิดกันหรอก ชิ!!” นิรันตรากระชากผ้ากลับคืนมาอย่างแรง แต่แล้วต้องร้องออกมาเพราะลืมตัวใช้แขนข้างที่เป็นแผลอยู่ “อ๊ะ!”
เป็นไงบ้าง เจ็บแผลเหรอ ผมขอโทษ” ทรรศน์รีบปล่อยมือจากผ้าที่แกล้งยึดเอาไว้ แล้วเข้าไปประคองตัวหญิงสาว ก่อนจะยกแขนเธอที่พันผ้าไว้ขึ้นมาพร้อมก้มลงไปดูใกล้ๆ
ไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอก ฉันร้องเพราะตกใจที่มันแปลบขึ้นมาเฉยๆ ลืมไปว่าเป็นแผล” นิรันตราตอบตามตรง
แค่แผลถลอกเฉียดๆ ไม่ได้ลึกอะไรมากสักหน่อย ไม่เป็นอะไรหรอกน่า” เธอเสริมเมื่อเห็นท่าทางเป็นห่วงและรู้สึกผิดของชายหนุ่มตรงหน้า
อย่างนี้คุณคงเป่าผมลำบาก เดี๋ยวผมช่วยนะ” ทรรศน์ขันอาสา จับไหล่หญิงสาวหมุนตัวให้เดินกลับเข้าไปในห้อง แต่นิรันตราที่นึกได้ว่ามันคงไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ก็ขืนตัวเอาไว้และหันกลับมาพูดกับคนตรงหน้า
ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันพอทำได้
แต่ว่าผมทำให้สบายกว่าตั้งเยอะนะ” ชายหนุ่มพยายามหลอกล่อเหมือนเธอเป็นเด็กๆ
ฉันว่าคุณช่วยไปหาผ้าพันแผลผืนใหม่ให้หน่อยได้ไหมคะ เมื่อกี้อาบน้ำไปมันก็เลยชื้นๆ ชักเริ่มรำคาญซะแล้ว อยากพันใหม่สักหน่อย นะคะ” เธอหาข้ออ้าง
ก็ได้ครับคุณหนูมินิ ต้องการอะไรเพิ่มไหมครับ” ทรรศน์ยอมรับคำแต่ไม่วายที่จะล้อเลียน
ไม่มีแล้วค่ะ ท่านรองประธาน ฉันไม่กล้าใช้อะไรท่านรองหรอกค่ะ” นิรันตรากวนกลับไปบ้าง
ทรรศน์ยิ้มหัวเราะ แล้วเดินลงไปหาของที่หญิงสาวต้องการในห้องชั้นล่าง

เมื่อทรรศน์ออกไป นิรันตราก็เริ่มจัดการกับผมของตัวเองให้เรียบร้อย ซึ่งก็ค่อนข้างทุลักทุเลอยู่พอควร แม้แผลที่ได้มาจะไม่เจ็บมาก แต่ความรู้สึกตึงๆ ไม่คล่องตัวทำให้เธอเคลื่อนไหวทำอะไรช้าลง จนหญิงสาวนึกหงุดหงิดตัวเองที่ไม่ยอมให้ชายหนุ่มช่วยแต่แรก คิดถึงเขาได้ไม่ทันไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก่อนที่ชายหนุ่มเจ้าของบ้านจะเปิดเข้ามา
ได้แล้วผ้าผืนใหม่ เรารีบๆ กันเถอะ จะได้ลงไปทานอะไรสักหน่อย ผมสั่งแม่บ้านให้เตรียมไว้แล้ว... ผมช่วยนะ” พูดจบทรรศน์ก็ก้าวมายืนอยู่ข้างหลังเก้าอี้ตัวที่นิรันตรานั่งอยู่พอดี ก่อนจะคว้าเอาไดร์เป่าผมจากมือเธอมาช่วยเป่าผมให้เธอต่อ คนเจ็บเลยต้องจำยอมนั่งมองดูภาพคนตัวโตที่ไม่ค่อยจะเข้ากับงานที่กำลังทำอยู่ผ่านกระจกเงาที่อยู่ตรงหน้า
เอาแค่ให้แห้งก็พอนะคุณ ไม่ต้องให้ถึงกับหัวฉันสุก หรือว่าผมไหม้หมดหัว” เจ้าของผมกึ่งสั่งกึ่งเตือนอย่างไม่มั่นใจ
โถ... ดูถูกฝีมือกันจริงๆ นะ ผมดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเชียว” ทรรศน์แกล้งโอดครวญ
แล้วถูกไหมล่ะ เมื่อโดนยักคิ้วถามอย่างกวนๆ ทรรศน์ก็จับหัวเธอโยกไปมาหลายทีอย่างนึกมันเขี้ยว
โอ๊ย ถ้าจะมาแกล้งกันนะ อย่าช่วยเลยดีกว่า เอามานี่ฉันทำเองได้” ว่าแล้วก็เอื้อมมือมาแย่งหวีและไดร์เป่าผมจากมือของร่างสูงกว่า แต่ชายหนุ่มไหวตัวทัน รีบยกมือขึ้นสูงเป็นเชิงว่าไม่ให้
นั่งนิ่งๆ อยู่เงียบๆ แล้วรอดูฝีมือผมดีกว่าน่า” ทรรศน์บอกแล้วเริ่มลงมือต่อ 
นิรันตราเห็นความตั้งใจก็ยอมนั่งหันหลังให้เขาดีๆ ไม่มีคำพูดกวนๆ อะไรอีก เหลือไว้แต่สายตาที่มองตามมือใหญ่ที่คอยหวีและเป่าผมให้เธออย่างไม่วางใจนัก
เห็นไหมแห้งแล้ว” ทรรศน์อวดฝีมืออย่างภาคภูมิใจ เจ้าของผมจึงใช้มือจับปลายผมตรวจดู
อืม... พอใช้ได้” นิรันตราพูดพยักหน้า ทำท่าเหมือนคุณครูกำลังให้คะแนนนักเรียนตัวโต
งั้นผมขอรางวัลนะ” ยังไม่ทันที่คุณครูจะได้สงสัยว่ารางวัลอะไร ทรรศน์ก็ก้มหน้าลงมาฝังจมูกกับหลังใบหูของเธอ สูดเอากลิ่นแชมพูหอมๆ เข้าไปเต็มปอด
อืม... หอมจัง
ทำอะไรน่ะ นี่ชักจะเอาใหญ่แล้วนะคุณทรรศน์ นิรันตราหน้าแดงยกมือขึ้นมาถูหลังหูที่ถูกคนทำดีหวังผลฉวยโอกาส
ชายหนุ่มไม่พูดอะไรอีก ได้แต่หัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี ...บอกแล้วว่าเขาจะรุกเต็มที่
ฉันไม่ชอบนะที่คุณมาทำอะไรแบบนี้ ถ้ามีครั้งต่อไปฉันจะโกรธจริงๆ ด้วย หญิงสาวขู่ พยายามทำเสียงให้ฟังดูน่ากลัวที่สุด
ไหน... ให้ผมดูแผลซิ จะพันผ้าใหม่ให้ ทรรศน์เปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย ไม่สนใจคำขู่ของลูกแมวตัวเล็กที่เขารู้สึกว่ามันไม่ได้จริงจังสักเท่าไหร่ เขาเดินไปลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆ เธอ แล้วก็ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป
เอาล่ะ เรียบร้อยแล้ว ลงไปทานข้าวแล้วจะได้ไปหาหมอกัน ทรรศน์ลุกขึ้นก่อนจะคว้ามือคนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ดึงให้ลุกตาม
ฉันเดินเองได้น่า ไม่ต้องมาจูงเลย ไม่ใช่หมาที่ต้องให้เจ้าของจูงพาเดินเล่นสักหน่อย
งั้นเหรอ ดีจัง ทรรศน์พูดสั้นๆ ทิ้งให้คนฟังนึกสงสัย
ดีจังอะไรของคุณ ที่สุดแล้วเธอก็อดไม่ได้ต้องถามออกไป
ดีจัง… ที่คุณยอมให้ผมเป็นเจ้าของคุณน่ะสิ คำเฉลยของทรรศน์ทำเอาอีกฝ่ายอึ้งไปพักหนึ่งถึงจะหาคำพูดมาโต้ตอบได้
ไม่ใช่สักหน่อยนั่นฉันเปรียบเทียบต่างหาก แล้วฉันก็ไม่ใช่หมา ดังนั้นฉันไม่จำเป็นต้องมีเจ้าของ นิรันตราเถียง ...คนบ้าอะไร นึกเข้าข้างตัวเองไปได้
ผมรู้น่า ว่าคุณไม่ใช่หมา ตัวแค่นี้เป็นได้แค่ลูกแมวเท่านั้นแหละ ทรรศน์ยังไม่วายกวนหวังจะให้เธอลืมๆ เรื่องที่เขากำลังจับมือเธออยู่
ฉันเป็นคนนะ ไม่เป็นตัวอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องเอาไปเปรียบเทียบเลย ฉันตัวเล็กแล้วเป็นไง อย่าให้ตัวโตบ้างแล้วกัน จะเอาคืนพวกที่ว่าฉันให้หมดเลย
ก็ไม่ได้ว่าไง ตัวเล็กๆ อย่างนี้แหละดีแล้ว ผมว่านะ... ทรรศน์หยุดคำพูดไว้ให้หญิงสาวได้หันมามองเขาอย่างสงสัย แล้วค่อยก้มลงมาจ้องหน้าเธอใกล้ๆ
น่ารักดี” 
พูดจบ ทรรศน์ก็ต้องอมยิ้ม เมื่อเห็นคนตรงหน้ามีอาการอึ้งและเขินจนใบหน้าขึ้นริ้วสีแดง
โอ๊ย... พูดจาอะไรไม่รู้เรื่องแล้วคุณ ท่าจะหิวจัด ไปเถอะรีบไปหาของกินกัน” หญิงสาวว่าแก้เขิน ลืมตัวคว้ามือเขาแล้วตัวเองก็เดินนำไป ปล่อยให้ทรรศน์มองตามมือเล็กของเธอที่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจูงเขาอยู่ก็ยิ้มออกมาและเดินตามเธอไปอย่างเต็มใจเป็นที่สุด

ขณะเดินไปนิรันตราก็มองสำรวจภายในของบ้านพักหลังนี้อย่างถูกใจ บ้านหลังนี้ตกแต่งแบบทันสมัยแต่เรียบง่าย เหมาะสำหรับการมาพักผ่อนจริงๆ ไม่เหมือนบ้านของพวกเศรษฐีบางคนที่มักจะแต่งเสียจนโอเวอร์ เหมือนเป็นตู้โชว์เสียมากกว่าจะเป็นบ้านที่มีคนอยู่ได้จริงๆ โดยเฉพาะทางเดินที่กำลังเดินผ่านอยู่นี้ ด้านหนึ่งใช้กระจกแทนผนังตลอดทางเดิน ทำให้สามารถมองออกไปเห็นวิวทะเลที่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มของยามเย็นได้อย่างชัดเจน หญิงสาวที่เดินนำหยุดยืนมองดูภาพตรงหน้าอย่างถูกใจ
ชอบทะเลเหรอ นิรา เสียงของทรรศน์ถามเรียกความสนใจของหญิงสาวกลับมา แล้วเธอก็ส่ายหน้า
ไม่ได้ชอบทะเลเป็นพิเศษหรอกค่ะ แต่ชอบมองดูภาพอะไรที่สวยๆ ชอบที่จะมองนานๆ ให้ลึกถึงรายละเอียด จะได้เก็บไปเป็นแบบวาดรูปตอนว่างๆ นิรันตราอธิบายแล้วเริ่มเดินต่อ
คุณนี่ท่าทางชอบวาดรูปนะ ผมมีคนรู้จักคนหนึ่งชอบวาดรูปเหมือนคุณเลย ที่บ้านก็มีรูปที่เค้าวาดเก็บเอาไว้ตั้งเยอะ คุณน่าจะชอบ ทรรศน์เดินตามแล้วชวนคุยไปด้วย
รูปของใครหรือคะ ถ้าขนาดที่คุณเก็บไว้ แสดงว่าต้องสวยมากๆ นิรันตราหันมาถามอย่างสนใจ
ผมไม่ได้เก็บหรอก แต่เป็นเจ้าของรูปเองต่างหาก ที่วาดแล้วก็ชอบเอามาประดับไปทั่วบ้าน ทรรศน์พูดไปก็ยิ้มไป เพราะแผนจะหลอกหนูมินิเข้าบ้านทำท่าจะไปได้สวย
หญิงสาวที่ได้ยินคำตอบก็นึกสงสัย ...ใครกันที่จะกล้าเอารูปไปติดทั่วบ้านแสงสุรียฉัตรได้
แต่รูปที่เค้าวาดก็สวย สื่ออารมณ์ได้ดีมาก วันหลังผมจะพาไปดูแล้วก็แนะนำให้รู้จักนะ ทรรศน์พูดจบก็เปิดประตูห้องอาหารให้เธอเดินนำเข้าไปก่อน

ภายในห้องอาหารนั้นมีเพลินพิศ ชนะเทพและเรียวนั่งพูดคุยกันรออยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวคนเดียวในโต๊ะมองมายังมือของเพื่อนสาวที่ตอนนี้ยังจับมือของทรรศน์ไว้อยู่แล้วขยิบตาส่งให้ คนร้อนตัวจึงต้องรีบปล่อยมือของทันที เจ้าของมือใหญ่เองก็ยอมปล่อยและเข้ามาเลื่อนเก้าอี้ตัวที่อยู่ถัดจากหัวโต๊ะที่ว่างไว้ให้เธอ นิรันตรานั่งลงพร้อมเอ่ยขอบคุณเบาๆ แล้วชายหนุ่มจึงค่อยก้าวไปนั่งประจำที่หัวโต๊ะ พยักหน้าให้แม่บ้านมาจัดการตักข้าวได้
ตามสบายเลยนะ ออกแรงกันไปตั้งเยอะ เหนื่อยกันมาทั้งวัน ทรรศน์กล่าวกับสองสาวในฐานะเจ้าของบ้าน แล้วค่อยหันมาพูดกับคนที่นั่งอยู่ข้างตัว
ทานเยอะๆ ล่ะ ผมให้แม่บ้านทำของชอบคุณตั้งหลายอย่าง พูดแล้วก็ตักกับข้าวใส่จานให้เธอ
ขอบคุณค่ะ แต่ว่าคุณทานของคุณไปเถอะ ฉันจะทานอะไรฉันก็ตักเองได้น่า นิรันตราว่าอย่างขัดเขินเต็มที่... จะเอาใจอะไรนักหนา ไม่เห็นสายตาจ้องจับผิดของไอ้เพิร์ลมันหรือไงนะ
เฮ้อ! ผมก็อุตส่าห์เป็นห่วง กลัวจะตักอะไรไม่ถึง เห็นว่าแขนสั้นๆ โอ๊ะ ไม่ใช่สิ... เห็นว่าแขนเจ็บอยู่
ตักไม่ถึง ฉันไม่ทานก็ได้ เชอะ!” นิรันตราเชิดหน้าอย่างงอนๆ ทรรศน์จึงเอื้อมมือมาโคลงศีรษะของเธอเล่นเบาๆ
พูดเล่นแค่นี้ทำงอน เอ้า! ทานเยอะๆ นะ เดี๋ยวผมมีขนมสูตรเด็ดของแม่บ้านประจำบ้านพักที่นี่ให้ชิมด้วย ชายหนุ่มเอาขนมหวานเข้าล่อ และยังไม่เลิกตักอาหารให้คนที่ทั้งแขนสั้นทั้งแขนเจ็บอยู่ดี
คุณเองก็ทานได้แล้ว มัวแต่ตักให้ฉัน ตัวเองยังไม่เห็นลงมือสักที เธอมองดูข้าวในจานชายหนุ่มที่ยังไม่เห็นยุบลงเลย
ทานแล้วครับ... ดุจริง ทรรศน์รีบรับคำ แล้วจึงเริ่มลงมือจัดการข้าวในจานของตัวเองบ้าง แต่ก็ยังไม่วายคอยตักนู่นเติมนี่เอาใจหญิงสาวตลอด ทำให้ผู้ร่วมโต๊ะอีกสามคนที่ได้เห็นภาพนี้อดอมยิ้มตามไปด้วยไม่ได้
ใครจะนึกถึง... ว่าท่านรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างซันไรส์ที่ใครๆ ต่างล่ำลือว่าทำธุรกิจได้เฉียบขาดและรุกฆาตคู่แข่งได้อย่างรวดเร็วตรงจุดจนน่ากลัว จะต้องมาคอยตามเอาอกเอาใจหญิงสาวตัวเล็กๆ อยู่อย่างนี้
และการเปลี่ยนแปลงของเพื่อนสาวที่เพลินพิศสังเกตได้ชัดเจนก็คือ นิรันตรา ยอมเปิดโลกส่วนตัวของเธอให้ทรรศน์ก้าวเข้ามาบ้างแล้ว ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเล็กคนนี้ของเธอจะรู้ตัวหรือเปล่า อย่างนิรันตราน่ะ ไม่เคยจะทำท่างอนๆ อย่างนี้กับคนที่ไม่สนิทสนมเป็นพิเศษหรอก แล้วไอ้สายตาค้อนนั่นน่ะ เพื่อนเธอเคยทำกับใครซะที่ไหน...
เห็นทีว่าที่เพื่อนเขยของกลุ่ม คงไม่พ้นทายาทแสงสุรียฉัตรคนนี้เป็นแน่แท้ 



ติดตามตอนต่อไปได้ในฉบับเล่มเต็มค่ะ

สั่งซื้อรูปเล่ม... ที่เว็บ สนพ. Coolkat หรือร้านหนังสือออนไลน์
โหลดฉบับอีบุ๊ค... ได้ตามแหล่งที่ถูกใจเลยค่ะ



No comments:

Post a Comment