เจาะระบบ@หัวใจ - 006 : ประลองเซียน

เจาะระบบ@หัวใจ ชุดสี่สาว

ผู้เขียน : แก่นฝัน

ตีพิมพ์ครั้งแรก โดย สนพ. คูลแคท
เผยแพร่ฉบับอีบุ๊ค โดย แก่นฝัน

ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้

เพื่อนำออกเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต

006 : ประลองเซียน

ค่ำคืนนี้เป็นอีกคืน ที่ ‘ชุมชนช่างเจาะ’ มีการประลองเซียนเกิดขึ้น ผู้ครองตำแหน่งเซียนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นช่างเจาะหนุ่มที่ไอยราวัณเห็นว่าแสนจะจงรักกับนางงามรักเด็กมาตั้งแต่เขาเข้าเป็นสมาชิกของที่นี่ใหม่ๆ ส่วนผู้ท้าชิงก็คือ ข้าวมันขาหมู ช่างเจาะขาใหญ่ประจำห้องสนทนานั่นเอง และดูเหมือนว่าสาเหตุของการประลองครั้งนี้ก็เป็นเพราะอยากจะอวดเก่งประกาศศักดาต่อหน้าคุณนางงามเป็นหลักเสียด้วย

ขณะนี้ชาวชุมชนช่างเจาะล้วนทยอยกันเข้ามารวมตัวในห้องสนทนาจนบรรยากาศเริ่มคึกคัก ทั้งหมดต่างพูดคุยกันผ่านตัวอักษรเป็นการฆ่าเวลา เพื่อรอคอยข้อสรุปของโจทย์ในการแข่งขันจากนายช่างใหญ่ที่จะเข้ามาประกาศเมื่อเวลาสามทุ่มตรง

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: ถ้านายข้าวมันคนนี้ชนะ คุณนางงามต้องแจกเมล์ให้ผมนะ

นางงามรักเด็ก พูดว่า: แจกให้โดนแฮกเล่นหรือไงล่ะ

เด็กรักนางงาม พูดว่า: นั่นดิ ขออะไรไม่รู้จักคิด นางงามเค้าไม่แจกเมล์ให้คนแปลกหน้าสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกคร้าบ...

ผู้ครองตำแหน่งเซียนได้ทีก็รีบซ้ำเติมคู่แข่งเสียยกใหญ่ ช่างเจาะคนอื่นๆ ที่อ่านข้อความเหล่านี้อยู่ต่างรับรู้ได้ว่าเด็กเซียนกำลังจะสำแดงฤทธิ์นางงามข้าใครอย่าแตะเข้าให้อีกแล้ว

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: เฮ้ย! นายเป็นนางงามหรือไงถึงมาสู่รู้ ฉันถามคุณนางงาม ไม่ได้ถามเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมที่ไหน

เด็กรักนางงาม พูดว่า: คนเค้ารู้ใจกันดีหรอก ไม่เหมือนคนนอกหน้าหมู... เอ้ย! ขาหมู

นางงามรักเด็ก พูดว่า: นี่! จะหาเรื่องกันทำไมนักหนาฮะ คุยกันดีๆ ไม่ได้หรือไง

นางงามรักเด็ก พูดว่า: ส่วนนายขาหมู ก็ได้... ถ้าคืนนี้นายชนะล่ะก็ เอาเมล์มาแลกกันได้เลย

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: แจ๋ว! ต้องได้งี้สิคุณนางงาม รอดูฝีมือผมได้เลย

ไอยราวัณเห็นคำตอบของคุณนางงามแล้วก็ต้องส่ายหน้า ก่อนจะวางมือลงบนแป้นอักษรเพื่อพิมพ์ข้อความแสดงตน

เจ้าพ่อลูกสอง พูดว่า: สัญญาอะไรไปน่ะ คิดให้ดีก่อนสิคุณนางงาม ว่าถ้าตัวเองทำตามสัญญาแล้วจะไม่เสียเปรียบเกินไป

ชายหนุ่มอดที่จะตักเตือนเธอตามประสาคนรู้จักไม่ได้ เข้าใจว่าที่เธอรับปากก็คงเพราะอารมณ์ชั่ววูบอยากตัดรำคาญตามประสาเด็กสาวใจร้อนเป็นแน่

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: เฮ้! ลุง อย่ามาก่อกวนนางงามให้ไขว้เขวเสียเรื่องน่า

เจ้าพ่อลูกสอง พูดว่า: เปล่า... ก็แค่เตือนด้วยความเป็นห่วง ตามประสาผู้อาวุโสของบอร์ดก็เท่านั้น

นางงามรักเด็ก พูดว่า: ไม่ต้องห่วงนะลุง ถึงนางงามจะสวยใส แต่ก็ไม่ไร้สมองนะ จะรับปากใครก็คิดดีแล้วล่ะน่า

เด็กรักนางงาม พูดว่า: คิดแล้วว่ายังไงก็ไม่ต้องเสียเมล์ เพราะยังไงเด็กรักนางงามคนนี้ก็ไม่มีวันแพ้อยู่แล้ว ใช่ไหมล่ะ

มันก็ใช่ล่ะนะ... หญิงสาวเองก็อยากจะพิมพ์ตอบไปอย่างที่ใจคิด ถ้าไม่ติดว่ามันอาจจะทำให้คนท้าชิงตำแหน่งเซียนไม่พอใจจนเรื่องยิ่งบานปลาย

และก่อนจะมีใครได้พิมพ์อะไรตอบโต้กันขึ้นมาอีก หน้าจอของสมาชิกทุกคนก็มืดสนิทลง ไอยราวัณหันไปมองนาฬิกาตรงหัวเตียงทันที... สามทุ่มตรงก็เข้ามาแสดงตัวเชียวนะนายช่างใหญ่

แล้วบนหน้าจอสีดำก็ปรากฏจุดวงกลมสีทองขึ้นมา จุดเล็กๆ นั้นขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อจุดวงกลมขยายจนเกือบเต็มหน้าจอ มันก็กะพริบถี่ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นรูปฆ้องสีทองขนาดใหญ่ ตามด้วยไม้หุ้มปลายด้วยผ้าสีแดงที่ลอยมาตีเข้าตรงกลางฆ้องจนเสียงดังสนั่น โชคดีที่ไอยราวัณพอรู้ตัวจึงหมุนหรี่เสียงจากลำโพงเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว จึงเห็นเพียงภาพฆ้องสีทองสั่นไหวอยู่เท่านั้น

‘ได้ฤกษ์ประลองเซียน!!’ ตัวอักษรสีแดงตัวโตแสดงอยู่เหนือฆ้องบอกสัญญาณไม่กี่วินาที ก่อนที่จะตัดกลับมาสู่ห้องสนทนาตามเดิม

นายช่างใหญ่ พูดว่า: เป็นไงกันบ้างชาวช่างเจาะทั้งหลาย ยังกินดีอยู่ดีกันหรือเปล่า และโจทย์ในวันนี้ก็คือ... All about “CoMoney” … E-money game

การประลองเซียนนั้นก็มีกติกาคล้ายกับเซอร์ไพรส์ ซันเดย์ ที่ชาวเจาะเล่นกันอยู่ทุกอาทิตย์ เพียงแต่ผู้ประลองทั้งสองฝ่ายสามารถขโมยข้อมูลที่อีกฝ่ายหามาได้เพื่อเอาข้อมูลนั้นมาแสดงเป็นผลงานของตน หรืออาจทำการโจมตีคอมพิวเตอร์ของฝ่ายตรงข้ามเพื่อเป็นการขัดขวางอีกฝ่ายก็ได้ โดยช่องทางที่จะเชื่อมสองผู้ประลองเข้าด้วยกันไว้ก็คือ ตัวเว็บไซต์ที่ทั้งคู่ต้องเข้าไปแข่งกันแฮกข้อมูลและเข้ายึดครองมาให้ได้นั่นเอง

เมื่อนายช่างใหญ่ประกาศโจทย์ หลายต่อหลายคนที่ไม่รู้จักเว็บไซต์แห่งนี้ก็ต่างพากันสงสัย สอบถามกันเข้ามาในกระดานสนทนากันเสียยกใหญ่ หวังว่าอาจจะมีช่างเจาะสามารถช่วยไขข้อข้องใจให้ได้ เพื่อฆ่าเวลาระหว่างที่รอให้ผู้ประลองทั้งสองคนแข่งกันเจาะระบบและรวบรวมข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับเว็บไซต์แห่งนี้มาแสดงกัน

คิ้วเข้มของไอยราวัณขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยทันที ไม่ใช่เพราะความสงสัยในตัวตนของเว็บไซต์แห่งนั้นเหมือนเช่นช่างเจาะคนอื่นๆ แต่ที่เขาแปลกใจก็คือทำไมเว็บที่เขาและละมุนพรรณเพิ่งค้นพบว่ามีเจ้าของเป็นคนเดียวกับผู้ที่อยู่เบื้องหลังกลุ่มนักศึกษาที่เปิดโต๊ะบอลออนไลน์ถึงกลายเป็นโจทย์ของคืนนี้ไปได้

ตามรายงานในแผ่นซีดีของแฮกเกอร์สาวที่ให้เขาไว้ตั้งแต่เย็นวันศุกร์ ระบุว่านายดวงเด่น... ก็คือผู้คอยให้ความช่วยเหลืออยู่เบื้องหลังนักศึกษาทั้งหกที่ละมุนพรรณสืบพบว่ามีการติดต่อและถ่ายโอนเงินกันเป็นจำนวนมากในช่วงสองเดือนนี้ และเมื่อวาน เขาและเธอก็ช่วยกันตามรอยไปจนพบว่านายดวงเด่นได้ทำการเปิดเว็บไซต์อีกแห่งหนึ่งชื่อโคมันนี่ขึ้นมาได้ร่วมสามเดือนแล้ว

โคมันนี่เป็นหนึ่งในหลายร้อยเว็บไซต์ที่เชิญชวนให้ประชาชนทั่วไปเข้าร่วมลงทุนผ่านทางเว็บไซต์ในลักษณะคล้ายแชร์ลูกโซ่ เป็นการลงทุนประเภทหนึ่งที่เรียกว่า ‘E-Money Game’ ที่กำลังแพร่หลายอย่างหนักบนโลกอินเทอร์เน็ต ในเว็บไซต์โคมันนี่มีการระดมทุนจากสมาชิกเพื่อใช้ในการปรับปรุงต่อเติมรีสอร์ทแห่งหนึ่งบนหมู่เกาะเล็กๆ แถวทวีปอเมริกาใต้ โดยเงินที่ได้รับจากสมาชิกจะเป็นเหมือนการเข้าร่วมซื้อหุ้นของรีสอร์ท โดยจูงใจผู้คนด้วยการปันผลกำไรจากกิจการคืนให้ผู้ร่วมลงทุนทุกสองอาทิตย์ หากลงทุนมาก กำไรปันผลที่ได้ก็จะยิ่งมากขึ้นตามไปด้วย และสำหรับสมาชิกที่สามารถชักชวนคนเข้ามาร่วมลงทุนได้มาก ทางเว็บไซต์ก็มีค่าตอบแทนคืนให้เป็นโบนัสเช่นกัน

แม้ตอนนี้ทุกอย่างในเว็บโคมันนี่จะยังดูปกติ มีการคืนผลกำไรให้สมาชิกตรงเวลาผ่านทางบัญชีธนาคาร และยังไม่มีกรณีของผู้เสียหายร้องเรียนเข้ามา แต่เพราะเจ้าของเว็บ คือ นายดวงเด่น ทำให้ไอยราวัณตัดสินใจจับตาดูความเป็นไปของเว็บไซต์แห่งนี้เป็นพิเศษ รวมทั้งสืบหาหลักฐานต่างๆ ในการจะมัดตัวคนร้ายเอาไว้ให้พร้อม

ดังนั้น การที่มันบังเอิญตกเป็นโจทย์ของคืนนี้จึงเป็นเรื่องน่าแปลกใจสำหรับเขาไม่น้อยเลย

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: ใครสงสัยนักก็เอาไปเลย... ที่อยู่โคมันนี่

ไม่ต้องให้รอนาน ผู้ท้าชิงเซียนก็กลับมาให้คำตอบบนกระดานสนทนาอย่างรวดเร็ว ตามด้วยลิงก์ที่จะพาไปยังหน้าของเว็บไซต์แห่งนั้น ชาวเจาะคนอื่นๆ จึงคลิกตามเข้าไปดูอย่างรวดเร็วเพื่อทำความรู้จักเว็บไซต์แห่งนี้

บนหน้าแรกของเว็บไซต์มีรูปภาพของเกาะ วิวทะเล และตัวรีสอร์ทแห่งนั้นแสดงเอาไว้อย่างน่าเชื่อถือ รวมทั้งยังมีปฏิทินแสดงวันที่มีห้องว่างสำหรับให้สมาชิกใช้จองห้องพักในราคาพิเศษได้อีกด้วย แม้ว่าจะยังไม่ค่อยมีห้องว่างเลยตั้งแต่ที่เว็บไซต์เปิดทำการขึ้นมาและรวมไปถึงอีกสามเดือนข้างหน้าด้วย แต่ดูเหมือนสมาชิกจะไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ เพราะคิดว่านั่นคือสิ่งที่บ่งบอกว่า รีสอร์ทแห่งนี้ได้รับความนิยมมาก และพวกเขาก็จะได้รับผลกำไรคืนกลับมามากเช่นกัน

ขณะที่ชาวเจาะกำลังอ่านระเบียบการสมัครสมาชิกและการลงทุนในโคมันนี่อย่างสนใจ ผู้ท้าชิงตำแหน่งเซียนก็แจ้งข้อมูลของจำนวนสมาชิกและเงินทั้งหมดที่โคมันนี่กวาดไปจากนักลงทุนชาวไทย

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: สมาชิกปัจจุบัน 2,463 คน เงินลงทุนไปร่วม 300 ล้าน เงินปันผลกำไรคืนอาทิตย์ละสามล้านเศษ

แล้วข้อความจากผู้ประลองเซียนทั้งสองก็หายไปพักใหญ่ ก่อนจะมีข้อความสีขาวบนพื้นหลังสีดำแสดงประกาศการโจมตีคอมพิวเตอร์ของเด็กรักนางงามโดยข้าวมันขาหมู แต่ดูเหมือนว่าเด็กรักนางงามจะรับมือกับผู้ท้าชิงได้ไม่ยาก เมื่อเขาทำการส่งคำสั่งปิดเครื่องอัตโนมัติคืนกลับไปได้เช่นกัน ก่อนที่จะกลับมาในห้องสนทนาอีกครั้งพร้อมข้อมูลที่เพิ่งล้วงมาจากเว็บแห่งนั้นได้

เด็กรักนางงาม พูดว่า: คนดูแลเว็บเป็นคนไทย!! และน่าสงสัยที่สมาชิกไม่มีคนอเมริกาใต้เลย ตอนนี้กำลังเช็คข้อมูลตัวรีสอร์ทอยู่

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: เช็คตัวรีสอร์ทเรียบร้อยตั้งนานแล้ว เด็กเอ๊ย... มันมีอยู่จริง... บนเกาะส่วนตัวของเศรษฐีบ่อน้ำมันคนหนึ่ง

ช่างข้าวมันขาหมูที่หลุดจากการโจมตีของเด็กรักนางงามมาได้รีบข่มทับ ตามด้วยพิกัดสถานที่ที่อ้างอิงจากเว็บไซต์แผนที่โลกจากภาพถ่ายดาวเทียม

ในห้องสนทนาเกิดการพูดคุยถกเถียงกันยกใหญ่ถึงความน่าสงสัยของเว็บไซต์แห่งนี้ แล้วความสงสัยทั้งหมดก็ยิ่งมีน้ำหนัก เมื่อเห็นข้อความจากเซียนประจำชุมชน

เด็กรักนางงาม พูดว่า: รีสอร์ทตัวจริงปิดตัวไปแล้ว... เว็บรีสอร์ทที่เห็นอยู่มันโดนเจ้าของโคมันนี่แฮ็กเข้าไปเปิดและอัพเดทข้อมูลใหม่ เอาไว้หลอกตาคนสมัคร

ไอยราวัณนั่งอ่านข้อมูลต่างๆ ที่สองฝ่ายต่างงัดขึ้นมาต่อสู้กัน พร้อมกับจดข้อมูลบางอย่างที่ยังตกหล่นไป ไม่ว่าจู่ๆ โคมันนี่จะถูกยกขึ้นเป็นโจทย์ของการประลองเซียนได้อย่างไรก็ตาม แต่มันก็ทำให้เขาได้รับรู้อะไรเกี่ยวกับเว็บไซต์นี้เพิ่มเติมขึ้นมาเยอะมากเลยทีเดียว

แต่แล้วการแข่งขันในคืนนี้ก็ต้องสะดุดลง เมื่อเจ้าของเว็บคงจะรู้ตัวและส่งไวรัสโค้ดคำสั่งตัดขาดการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตแฝงมากับข้อมูลที่ข้าวมันขาหมูขโมยออกมาได้ และเขาคงไม่รู้ตัวเช่นกันจึงอัพโหลดขึ้นมาให้ชาวเจาะได้โหลดไปอ่านกัน แล้วหลังจากนั้น ช่างข้าวมันขาหมูก็เป็นคนแรกที่หายออกไปจากชุมชนช่างเจาะ ตามด้วยช่างเจาะอีกหลายคนที่หลงคลิกโหลดไฟล์แฝงคำสั่งนั้นเข้าเครื่องของตัวเองไป

เด็กรักนางงาม พูดว่า: อ้าว... ยังไม่ทันได้รู้ผลแพ้ชนะกันเลย

นายช่างใหญ่ พูดว่า: จะอยากรู้ผลอะไรกันล่ะ คนที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ เอาไวรัสมาส่งให้ช่างเจาะหายเกลี้ยงอย่างนี้จะให้ชนะหรือไง ประลองครั้งนี้ถือเป็นโมฆะ ...เฮ้! ไอ้ลูกช่างทั้งหลาย ใครยังอยู่บ้างเข้ามารายงานตัวหน่อย

สิ้นข้อความเรียกรวมพลของนายช่างใหญ่ สมาชิกที่รอดจากฤทธิ์โคมันนี่ก็รีบแสดงตน ร่วมทั้งไอยราวัณที่มัวแต่ก้มจดบันทึกข้อสงสัยอยู่ในช่วงที่ข้าวมันขาหมูโพสต์ข้อมูลเด็ดจึงยังไม่ทันได้คลิกเข้าไปดู หากแต่ว่า... ไร้วี่แววตอบรับจากหญิงสาวที่เป็นต้นเหตุสำคัญของการประลองคืนนี้

ละมุนพรรณกำลังหัวเสียอยู่กับความใจร้อนวู่วามของตัวเองจนโดนตัดการติดต่อกับชุมชนช่างเจาะ ยังดีที่แฮกเกอร์สาวรีบป้องกันแก้ไขได้ทัน ไวรัสตัวนั้นจึงยังไม่ทันได้ออกฤทธิ์ต่อไปจนเครื่องของเธอไม่สามารถใช้งานเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้อีก อย่างเช่นที่ช่างเจาะหลายคนที่ไม่สามารถหยุดการทำงานของไวรัสได้ทันโดนเข้าไป

เสียงโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในห้องนอนของแฮกเกอร์สาวดังขึ้น หญิงสาวจึงลุกขึ้นเดินเร็วๆ ไปรับสาย

“เป็นไงบ้างมูน โดนอะไรเข้าไปบ้างล่ะ”

เสียงของละม้ายพรหม... น้องชายร่วมสายเลือดที่ลืมตาขึ้นมาดูโลกช้ากว่าเธอไม่ถึงสิบห้านาทีดังมาตามสาย แม้คำพูดจะช่างหยอกเย้าตามนิสัยของเจ้าตัว แต่น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วงที่คนฟังรับรู้ได้

“ทำเป็นใจร้อนอยากรู้ข้อมูลจากไอ้ขาหมูนั่นมากนัก บอกให้อยู่เฉยๆ รอไม้เอามาส่งให้สบายๆ ก็ไม่เชื่อ”

“ตกลงจะโทรมาเยาะเย้ยตอกย้ำกันใช่ไหม” ละมุนพรรณส่งเสียงคล้ายงอนใส่ปลายสาย “ก็ใครล่ะชักช้า ปล่อยให้นายขาหมูเอาข้อมูลออกมาก่อนน่ะ”

“พูดถึงเรื่องนี้ มูนไม่สงสัยเหรอ ว่าทำไมไอ้ขาหมูมันเข้าถึงข้อมูลได้เร็วเกินไปจนน่าแปลก”

“ไม่ใช่ว่าตัวเองช้าเป็นเต่าหรอกเหรอ” หญิงสาวเย้ากลับไปบ้าง ทั้งๆ ที่เธอก็รู้ความสามารถของแฝดผู้น้องคนนี้ดีกว่าใคร ถ้าเขาไม่อ่อนข้อให้ เธอก็คงจะแย่งชิงตำแหน่งเซียนมาไม่ได้ง่ายๆ หรอก แล้วหญิงสาวก็วกกลับมาถามอย่างจริงจัง

“แล้วไม้คิดว่าไง”

“ไม่ต้องคิดอะไรเลยมูน ไอ้ขาหมูนั่นแหละที่เป็นคนดูแลเว็บโคมันนี่ เราเคยเล่นป่วนกันก็ไม่เคยมีที่ไหนที่เจ้าของรู้ตัวเร็วขนาดนี้มาก่อน แต่คราวนี้ มันเล่นรอตั้งรับตั้งแต่เริ่มเปิดเกมแล้ว ไม้เลยเข้าถึงข้อมูลลำบากกว่าทุกครั้ง นี่มันคงกะสวมรอยเอาข้อมูลตัวเองมาโชว์เพื่อจะเอาชนะไม้ แต่เห็นไหม พอไม้กำลังจะแฉเรื่องที่โคมันนี่เป็นเว็บลวงโลก มันก็จัดการส่งไวรัสมาให้ทุกคนเลยนั่นไง”

“อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ไม่น่าเชื่อเลยนะ เฮ้อ... อุตส่าห์อ้อนวอนพ่อให้เอาเว็บนี้เป็นโจทย์ กะว่าจะอาศัยเครื่องทุ่นแรงจากการประลองเซียนมาช่วยหาหลักฐานรวบคนร้ายซะหน่อย ดันเป็นการแหวกหญ้าให้มันรู้ตัวซะได้” ละมุนพรรณต้องคิดหนักเมื่อเรื่องผิดแผน ถ้าอีกฝ่ายรู้ตัวแล้วอย่างนี้ อาจจะทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้นอีกมากเลยทีเดียว

“มูน... ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม้ว่ามันก็คงไม่ตื่นตูมอะไรมากหรอก คงคิดแค่ว่าพวกเราช่างเจาะเกิดนึกสนุกจะป่วนเว็บมันเล่น มันยังไม่รู้เสียหน่อยว่าทางตำรวจรู้เรื่องแล้ว” เสียงปลอบใจลอยมาตามสายเมื่อละม้ายพรหมรับรู้ถึงความกังวลของแฝดสาวผู้พี่ “ตัวเองอย่าเพิ่งรีบคิดมากไปก่อนเลยนะ”

“อืม... แล้วพ่อว่าไงบ้าง จะแบนนายขาหมูออกจากชุมชนหรือเปล่า”

“แล้วมูนอยากให้แบนไหมล่ะ”

“ไม่... อย่าเพิ่งดีกว่า มูนอยากให้เราทำเหมือนไม่รู้เรื่อง ปล่อยให้เขาตายใจไปก่อน” เมื่อกำลังใจเริ่มมา สติและสมองของแฮกเกอร์สาวก็เริ่มแล่นอีกครั้ง

“โอเค... ต่อไปนี้ นายช่างใหญ่กับเด็กรักนางงามจะแกล้งโง่ เพื่องานสำคัญของคุณนางงาม ตามบัญชานะขอรับ” ชายหนุ่มพูดจาล้อเลียนอีกครั้งให้บรรยากาศดีขึ้น จนหญิงสาวยิ้มขำออกมาได้

“ส่วนข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตัวคดีที่ไม้ล้วงมาได้แต่ไม่ได้เอาขึ้นโชว์น่ะ เดี๋ยวจะส่งเมล์ตามไปให้นะ รับรองว่ามันจะทำให้มูนเลิกคิดมากแน่ๆ”

“จริงอะ! ดีมาก... อย่างนี้ค่อยพอเชื่อได้หน่อยว่าไม้เก่งจริง งั้นแค่นี้ก่อนนะไม้ เค้าไปนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าอีก”

“นอนดึกอย่างนี้ระวังไปหลับให้เจ้านายด่านะพี่สาวตัวขี้เซา” ละม้ายพรหมรีบแซว แต่เมื่อได้ยินเสียงจิ๊กจักเหมือนไม่พอใจและเตรียมจะสวนกลับของหญิงสาว เขาก็รีบตัดบท “โอเคๆ ไปแล้วๆ เทคแคร์ ดูแลตัวเองนะมูน”

วันรุ่งขึ้น ละมุนพรรณมาถึงที่ทำงานแต่เช้าก็รีบจัดการเปิดเครื่องเจ้ารอยเตอร์ขึ้นมา แล้วคลิกเข้าไปเช็คกล่องอีเมล์ขาเข้าเป็นสิ่งแรก แล้วก็ได้พบว่าในนั้นมีอีเมล์ที่เธอรอคอยนอนรออยู่ก่อนแล้ว แฮกเกอร์สาวดาวน์โหลดไฟล์ที่แนบมาลงเครื่อง จัดการเปิดมันขึ้นมาอ่านอย่างรวดเร็วด้วยความอยากรู้ ดวงตากลมโตกวาดมองข้อมูลทั้งหมดคร่าวๆ ...ไม่นาน หน้ามุ่ยๆ มึนๆ อย่างคนง่วงนอนก็สดชื่นมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันทีด้วยรอยยิ้มกระจ่าง จนหมวดเหนือเมฆที่เพิ่งมาถึงแล้วเห็นเข้าก็อดทักด้วยความสงสัยไม่ได้

“เจ้ารอยเตอร์ทำอะไรดีๆ ให้หรือฮะน้องละมุน ยิ้มหวานให้มันแต่เช้าเชียว”

ละมุนพรรณยังไม่ตอบคำถาม แต่ชะโงกหน้าข้ามหลังผู้หมวดหนุ่มไปมองซ้ายมองขวาทั่วห้อง เมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครเข้ามาก็กวักมือเรียกให้เขาเดินอ้อมมาดูสิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอด้วยกัน

สิ่งที่ละม้ายพรหมจัดการส่งมาให้ก็คือ รายชื่อและบัญชีธนาคารของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเว็บโคมันนี่และเว็บโต๊ะบอลซึ่งเป็นข้อมูลดิบที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ของนายดวงเด่นหรือช่างข้าวมันขาหมู ถ้าเกิดเมื่อคืนพวกเขาไม่ได้เชื่อมต่อเพื่อโจมตีกันผ่านทางเว็บโคมันนี่ มันคงเป็นการยากที่จะเข้าถึงคอมพิวเตอร์ส่วนตัวของใครได้ง่ายๆ เช่นนี้ นับว่ามันคุ้มค่ามากทีเดียวกับการต้องเสี่ยงเกือบจะแหวกหญ้าให้งูตื่นไปเมื่อคืน

“น้องละมุนไปได้ข้อมูลพวกนี้มาจากไหนฮะ” เหนือเมฆเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวอย่างทึ่งจัด “แค่เสาร์อาทิตย์ที่พี่ไม่อยู่ เรื่องคืบหน้าไปขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย”

“โคมันนี่เป็นเว็บของนายดวงเด่นที่พี่เหนือล่าหัวได้ไงคะ ละมุนกับผู้กองเพิ่งตามไปเจอเมื่อวันศุกร์”

“เอ๊ะ! นี่มัน... ท่านเลิศชัย ที่บีบให้เราเลิกตามเรื่องโต๊ะบอลนี่ฮะ” เหนือเมฆสะดุดกับรายชื่อหนึ่งจนต้องขอให้หญิงสาวเคลื่อนเม้าส์กลับขึ้นไปอีกครั้ง “มีผลประโยชน์ร่วมกันในเว็บนี้นี่เอง”

“อืม... งั้นเราก็มีหลักฐานรวบตัวพวกเขาได้แล้วสินะคะ”

“ใช่ฮะ... ถ้ามันโกงชาวบ้านหรือปิดเว็บหนีไปเมื่อไหร่ล่ะก็ เสร็จเราแน่”

สองหนุ่มสาวพูดคุยกันได้ถึงตรงนี้ก็ต้องเงียบเสียงลงเมื่อได้ยินเสียงส้นรองเท้ากระทบกับพื้นทางเดินใกล้กับประตูทางเข้าแผนก เมื่อหันขวับไปมองก็เห็นเจ้าหน้าที่สาวสองคนกำลังเดินเข้ามา หมวดเหนือเมฆจึงยื่นหน้าเข้าไปกระซิบกระซาบกับแฮกเกอร์สาว

“เอาไว้ผู้กองมาแล้วค่อยเข้าไปคุยในห้องผู้กองดีกว่านะฮะ”