เจาะระบบ@หัวใจ - 004 : ความร่วมมือ

เจาะระบบ@หัวใจ ชุดสี่สาว

ผู้เขียน : แก่นฝัน

ตีพิมพ์ครั้งแรก โดย สนพ. คูลแคท
เผยแพร่ฉบับอีบุ๊ค โดย แก่นฝัน

ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้

เพื่อนำออกเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต

004 : ความร่วมมือ

“อ้าว... มายืนลับๆ ล่อๆ อะไรที่นี่ล่ะจ๊ะ” เนตรทิพย์ที่เพิ่งกลับเข้ามาจากพักกลางวันเอ่ยทักสาวรุ่นน้องที่ยืนหลบมุมอยู่ตรงทางเดิน

“ลี้ภัยผู้กองชั่วคราวค่ะพี่เนตร” ละมุนพรรณตอบเสียงสดใส ไม่มีแววเกรงกลัวอย่างที่บอกกล่าวว่าหนีมาหลบภัยสักนิด ก่อนจะหันไปมองเบอร์สองของท่านผู้กองที่เดินมาพร้อมหมวดรุ่นพี่อย่างสนใจ

“สองคนคงยังไม่รู้จักกันสินะ คุณดารากรจ้ะ ส่วนนี่ก็ละมุนพรรณ เจ้าหน้าที่พิเศษที่จะมาทำงานแทนพี่ช่วงที่ลาคลอดค่ะ”

ดารากรมองหญิงสาวอีกคนอย่างพิจารณา เมื่อเห็นใบหน้าหวานใสอ่อนเยาว์ที่จะได้ทำงานใกล้ชิดกับไอยราวัณถึงสามเดือนก็รู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมา หากแต่เก็บอาการไว้ได้อย่างแนบเนียน กิริยาที่แสดงออกมาจึงมีแต่ความอ่อนหวานเหมือนที่เนตรทิพย์เห็นจนชินตา

“ไอย์เลือกคุณเข้ามาทำงานแบบนี้ แสดงว่าฝีมือคุณต้องดีมากเลยสินะคะ”

“แค่พอทำงานได้ล่ะค่ะ” ละมุนพรรณตอบถ่อมตัว ก่อนจะหันไปสนใจหญิงสาวอีกคนที่เพิ่งก้าวออกมาจากลิฟต์

ผู้หญิงคนนั้นวัยใกล้เคียงกับดารากร แต่เป็นสาวที่สวยโดดเด่นกว่า ลักษณะท่าทางการเดินดูมั่นใจ การแต่งหน้าแต่งตัวก็ดูจัดจ้านแฟชันจ๋า ใบหน้าสวยเฉี่ยวแสดงความประหลาดใจทันทีที่ได้เห็นใครบางคนยืนอยู่ก่อน

“ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เจอเธอที่นี่นะดาว” รอยยิ้มและเสียงทักดูคล้ายจะข่ม ก่อนจะตวัดสายตาคมมาทางหมวดสาวท้องแก่ ถามด้วยเสียงไม่มีน้ำ “ไอย์อยู่ใช่ไหม”

เนตรทิพย์กำลังจะปฏิเสธเพื่อช่วยเจ้านาย แต่กลับมีเสียงใสของใครบางคนแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“อยู่ในห้องทำงานนั่นล่ะค่ะ” ละมุนพรรณบอกไปอย่างหวังให้สองสาวคอยก่อกวน ถ่วงเวลาให้ใครบางคนไม่มีเวลามาเอาเรื่องเธอจนถึงเวลาเลิกงาน

“มาใหม่เหรอ ไม่เคยเห็นหน้า” ปรีดาสาเสตามองเจ้าของเสียง พอได้ลอบประเมินอีกฝ่ายแล้วก็เบ้ปากยิ้มอย่างไม่ใส่ใจว่าหญิงสาวคนนี้จะเป็นคู่แข่งเธอได้ “แต่ก็ดีนะที่รู้จักพูดความจริง ไม่ขี้โกหกเหมือนป้าแถวนี้”

พูดจาส่อเสียดต่อว่าหมวดเนตรทิพย์ที่ชอบขัดขวางไม่ให้เธอได้เจอผู้กองหนุ่มจบ สาวมั่นผู้มาใหม่ก็เชิดหน้าใส่ดารากรแล้วสะบัดหน้าเดินเข้าไปหาคนที่เธอต้องการพบทันที

“เอ๊ะ! เดี๋ยวสิ ฉันมาก่อนนะ” เมื่อตั้งตัวได้ หญิงสาวอีกคนก็รีบเร่งเท้าเดินตามไปทันที

“นั่น... เบอร์หนึ่งของผู้กองใช่ไหมคะ” ละมุนพรรณมองตามหลังสองสาว ก่อนจะหันมาถามกับหมวดรุ่นพี่

แล้วก็ได้เห็นเนตรทิพย์พยักหน้าตอบอย่างปลงๆ แทนชายหนุ่มที่โดนรถไฟสองขบวนพุ่งชนอย่างหมดทางหนี

ภายในของห้องทำงานของผู้กองไอยราวัณ หลังจากที่สองสาวพยายามแข่งขันกันชักชวนชายหนุ่มพูดคุยแต่ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับอยู่พักใหญ่ พวกเธอก็ต่างนั่งนิ่งเงียบคุมเชิงกันอยู่

“เวลาพักแท้ๆ นะคะไอย์ จะขยันอะไรนักหนา” ปรีดาสาเป็นคนทำลายความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อผู้กองหนุ่มเอาแต่วุ่นวายอยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ เคาะแป้นพิมพ์เสียงรัวตลอดเวลาราวกับพวกเธอไม่มีตัวตน

“งานนี้มันเร่งด่วนจริงๆ ครับ ถ้าเบื่อ... พวกคุณก็กลับไปก่อนดีกว่า” ไอยราวัณหันมาเสนอ

“งานอะไรคะไอย์ ปิ๊งจะต้องบอกให้คุณพ่อลดงานของฝ่ายไอย์ลงบ้างแล้ว” สาวสวยมั่นถือโอกาสที่เขายอมโต้ตอบกลับเดินอ้อมไปวางมือลงบนไหล่หนา แล้วโน้มตัวลงไปก้มมองหน้าจออย่างใกล้ชิด

“ประวัติเด็กสาวๆ พวกนี้มาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะคะไอย์...” เสียงหวานเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นขุ่นเขียวขึ้นเล็กน้อย เมื่อได้เห็นภาพนักศึกษาสาวสามสี่คนบนจอภาพ แต่เมื่อเหลือบไปเห็นตัวอักษรพาดหัวตัวใหญ่บนกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะก็ถามต่ออย่างแปลกใจ “พวกนี้เป็นเจ้ามือโต๊ะบอลหรือคะ ดูไม่รู้เลยนะ”

“นี่มันเรื่องของทางราชการนะปิ๊ง” เสียงของผู้กองหนุ่มเข้มขึ้นเช่นกันเมื่อถูกรุกล้ำในเรื่องงาน ซึ่งมันก็ทำให้หญิงสาวอีกคนที่นั่งเงียบอยู่อดยิ้มบางออกมาไม่ได้

“ปิ๊งก็แค่สนใจงานของไอย์เท่านั้นเองค่ะ” ปรีดาสาเอ่ยเสียงงอนง้อ แต่ทันทีที่ได้สบสายตาดุๆ เธอก็ต้องค่อยๆ หลบถอยออกมาจากอาณาเขตหลังโต๊ะทำงานของชายหนุ่มอย่างช้าๆ ไม่ให้เสียหน้ากับหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่นัก

ภายในห้องมีเพียงเสียงเคาะคีย์บอร์ดและคลิกเมาส์อยู่ครู่ใหญ่ จนชายหนุ่มผู้ที่ตกเป็นเป้าสายตาของสองสาวชักจะรำคาญบรรยากาศอย่างนี้เต็มทน เมื่อวานเขาก็นั่งทำงานเงียบๆ อยู่อย่างนี้เช่นกัน จนดารากรอดรนทนไม่ไหวและกลับไปอย่างง่ายดาย แต่วันนี้แผนยกงานบังหน้าคงไม่ได้ผล เพราะสองสาวคงไม่มีใครยอมแพ้และกลับออกไปก่อนอีกฝ่ายแน่ ชายหนุ่มหยุดทำงาน แล้วเสยกกระดาษที่อยู่ใกล้มือขึ้นมาอ่าน พลางครุ่นคิดหาแผนการหลบหลีกแผนใหม่ และเมื่อเขาเห็นตัวอักษรบนกระดาษในมือ รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้นใต้งวงช้างไอยราวัณ

ละมุนพรรณวางโทรศัพท์ภายในลงพร้อมเม้มริมฝีปากอย่างครุ่นคิด ผู้กองช้างสามเศียรจะเรียกเธอเข้าไปหาทำไมนะ สาวสองเบอร์นั่นก็ยังไม่กลับแท้ๆ

แล้วเธอก็ยิ่งต้องแปลกใจหนัก เมื่อได้เห็นรอยยิ้มกว้างคล้ายมีเรื่องน่ายินดีนักหนาจากคนที่นั่งรออยู่ในห้องทำงาน

“ทานข้าวอิ่มแล้วเหรอ นั่งก่อนสิละมุน...”

เสียงเรียกเรียกชื่อเธอที่ฟังดูอ่อนโยนผิดปกติ ทำเอาหญิงสาวต้องมองหน้าเขาอย่างนึกระแวงระวังไว้ก่อน

“ลำบากเธอจริงๆ เลยนะสำหรับงานนี้ แต่ผลงานที่ออกมาก็เยี่ยมมาก ละเอียดและรวดเร็วอย่างที่ฉันคาดไม่ถึงเลย” ไอยราวัณเอ่ยชมอย่างที่ใจคิดจริงๆ เพียงแต่ใส่สีหน้าพึงพอใจเข้าไปมากเป็นพิเศษ “อย่างนี้จะไม่เลี้ยงลูกน้องคนเก่งก็ไม่ได้แล้วสินะ เย็นนี้อยากทานอะไรดี หืม...”

ละมุนพรรณได้ยินคำถามเอาอกเอาใจของผู้กองหนุ่มแล้วต้องนึกสยองขนลุกซู่ เพราะต่อให้ไม่มีตาหลัง เธอก็สามารถรับรู้ถึงรังสีพิฆาตจากสาวสองเบอร์ได้เป็นอย่างดี

“ทำไมไม่ตอบล่ะ” ผู้กองหนุ่มยิ้มหัวเราะอย่างเอ็นดู “นี่คงจะเกรงใจใช่ไหม แต่... เธอกับฉันไม่เห็นมีอะไรต้องเกรงใจกันแล้วนี่นา” ...เอาน้ำส้มสายชูมาเขาให้กินยังกล้าเลย

เมื่อได้เห็นแววดุแฝงอยู่ในนัยน์ตาของใบหน้าเปื้อนยิ้ม หญิงสาวก็เหมือนจะเดาประโยคที่เขาเอ่ยต่อในใจได้ทันที ไตร่ตรองสถานการณ์อยู่ครู่เดียวก็เริ่มเข้าใจจุดประสงค์ร้ายของอีกฝ่าย

จะให้ฉันโดนสองสาวของคุณรุมเป็นการเอาคืนงั้นสิ!

“นี่มันยังไงกันคะไอย์ ปิ๊งอุตส่าห์มานั่งรอชวนคุณไปทานข้าว แต่คุณกลับจะไปกับเด็กใหม่นี่เหรอคะ” ปรีดาสาลุกขึ้นมาประท้วง ตามด้วยดวงตาสวยเฉียบตวัดไปจ้องหน้า ‘เด็กใหม่’ ที่นั่งอยู่ “เธอก็เหมือนกัน งานที่ทำได้มันก็ตามหน้าที่ไม่ใช่เหรอ อย่ามามักมากหวังรางวัลหน่อยเลย”

เมื่อโดนกล่าวหาอย่างดูถูก ปากที่กำลังจะปฏิเสธผู้กองหนุ่มเพื่อเอาตัวรอดจากสาวทั้งสองเบอร์ก็หุบฉับ ดวงตากลมโตจ้องกลับคนพูดอย่างไม่พอใจ รู้ดีว่าถ้าปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับผู้กองหรือยอมอ่อนข้อให้ อีกฝ่ายคงยิ่งได้ใจใหญ่ แต่สิ่งที่จะโต้กลับคนตรงหน้าได้น่าจะเป็นอย่างอื่นมากกว่า

“ทำไมละมุนจะต้องถูกคนๆ นี้ต่อว่าด้วยคะ คนที่เสนออยากเลี้ยงข้าวละมุนเป็นผู้กองแท้ๆ” ละมุนพรรณเล่นแผนบีบเสียงกระเง้ากระงอดต่อว่าชายหนุ่มคนเดียวในห้อง “ถ้ายังเคลียร์สาวๆ ของผู้กองไม่ได้ ก็อย่ามาทำตัวเจ้าชู้ คอยตามตอแยเกาะแกะละมุนอีกนะคะ”

พูดจบแล้วคนนอกอย่างเธอก็รีบลุกออกจากห้อง หลบไปให้พ้นจากสายตาทั้งสามคู่ที่มองเธออย่างคาดไม่ถึงกับสิ่งที่เธอเอ่ยออกมา เฮ้อ... ครั้งนี้รอด แต่ครั้งหน้าจะรอดไหมเนี่ย

“จริงหรือคะไอย์” ดารากรถามทันทีที่ลับหลังสาวหน้าหวาน

ไอยราวัณมองหน้าผิดหวังเสียใจของคนถามแล้วต้องเกิดอาการลังเลกับแผนที่เลยเถิดไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าละมุนพรรณจะมาขยายเรื่องราวให้ใหญ่โตอย่างนี้ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกจะดำเนินการสานต่อสิ่งที่แฮกเกอร์สาวได้เริ่มไว้

“ครับ”

“คุณอย่ามาล้อเล่นเลยค่ะไอย์ เด็กอย่างนั้น...” ปรีดาสายังไม่ยอมปักใจเชื่อ

“เธอก็น่ารักดีนี่ครับ” ไอยราวัณดักคอด้วยเสียงเรียบ “ผมขอตัวไปเคลียร์กับเธอให้รู้เรื่องก่อนนะครับ”

ถึงแม้เรื่องจะเกินเลยจากที่ตั้งใจไปสักหน่อย แต่ผลสุดท้าย ไอยราวัณก็สามารถสะบัดหลุดออกมาจากการเกาะติดหนึบของสองสาวได้อย่างที่หวังไว้

เมื่อวานนี้ ไอยราวัณไม่ได้ตามไปเอาเรื่องสาวหน้าหวานเจ้าของกาแฟรสเค็มปี๋อย่างที่หมายมาดไว้ เพราะจังหวะที่เขาออกจากห้องทำงานมาได้ไม่นาน สารวัตรเนติผู้เป็นอาก็เรียกตัวให้ผู้กองหนุ่มรีบเข้าไปพบด้วยเรื่องสำคัญ ทำให้เขาต้องพักวางเรื่องการเอาคืนแฮกเกอร์สาวเอาไว้ก่อน

“นายเหนือ แล้วก็... ละมุนพรรณ! จะหนีไปไหนล่ะ” ไอยราวัณหันไปส่งเสียงเรียกหญิงสาวที่เพิ่งก้าวเข้ามาในที่ทำงาน และเตรียมตั้งท่าจะหลบหน้าอย่างเห็นได้ชัด

“ทั้งสองคนตามฉันไปที่ห้องด้วย”

ผู้กองหนุ่มรอจนลูกน้องทั้งสองเข้ามานั่งในห้องเรียบร้อย แล้วจึงเริ่มเข้าเรื่องงานทันที

“ไม่เยิ่นเย้อล่ะนะ เกี่ยวกับตัวต้นข่ายเจ้าของเว็บโต๊ะบอลที่รายงานมาเมื่อวาน ฉันต้องขอสั่งยกเลิกการตามรอยทั้งหมด และถ้าทำได้ก็ขอให้ลืมว่าเคยแตะคดีนี้แล้วกัน” ออกคำสั่งจบ ไอยราวัณก็นั่งนิ่งมองสบตากับสองหนุ่มสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า

หมวดเหนือเมฆที่ทุ่มเวลากับคดีนี้มาหลายวันนั้นแสดงสีหน้าแปลกใจในคำสั่งล่าสุดนี้อย่างชัดเจน ต่างกับหญิงสาวอีกคนที่นิ่วหน้าน้อยๆ ขบคิด ก่อนจะยิ้มที่มุมปากให้เจ้าของคำสั่ง พร้อมแววตาที่ผู้กองหนุ่มพออ่านออกว่าเธอกำลังเย้ยหยันกับอะไรบางอย่าง

“สรุปว่าเราจะไม่ตามเรื่องต่อให้ถึงที่สุดหรือคะ” หญิงสาวคนเดียวในห้องถามทะลุกลางปล้อง น้ำเสียงของเธอแข็งขึ้นเมื่อนึกถึงภาพรอยยิ้มของคนร้ายที่หนีหลุดไปได้ โดยที่เธอต้องเสียแรงเปล่าและยังไม่ทันได้ใช้ความสามารถให้ถึงที่สุดด้วยซ้ำ “ให้ทิ้งไปตอนนี้ ทั้งๆ ที่จะเจอตัวการอยู่แล้วเนี่ยนะคะ”

“มีผู้ใหญ่ในกรมบีบให้ท่านสารวัตรจัดการปิดคดีไว้แค่ตรงนี้” พูดจบ ผู้กองหนุ่มก็กระตุกเหยียดริมฝีปากอย่างไม่เชื่อฟังนับถือในคำสั่งของ ‘ผู้ใหญ่’ พวกนี้เท่าใดนัก

คิดไว้เคยผิดไหมล่ะ... กี่ครั้งแล้วที่เธอเห็นคนทำผิดยังลอยนวลอยู่ได้เพราะมีพวกใหญ่โต หรือไม่ก็ใช้ ‘สินน้ำใจ’ ช่วยทำให้เรื่องจบลงก่อนที่จะถึงตัวการใหญ่ กี่ครั้งที่ ‘ช่างเจาะ’ อย่างพวกเธอทนไม่ไหว ต้องออกมาช่วยให้สังคมในโลกอินเทอร์เน็ตสะอาดขึ้นด้วยการเข้าไปเก็บกวาดเว็บไซต์สกปรก แม้จะรู้ดีว่ามันเป็นการแก้ที่ปลายเหตุเท่านั้น เหนื่อยเปล่าไม่พอ ทางการยังหาเรื่องมาเหมารวมคนหวังดีอย่างพวกเธอเป็นพวกผิดกฎหมายเสียอีก …แฮกเกอร์สาวคิดอย่างของขึ้น

ก่อนที่ใครจะได้ซักถามโต้แย้งอะไรขึ้นมาอีก ข้อความแจ้งว่า ‘การโอนย้าย’ ข้อมูลเสร็จสิ้น ก็ปรากฏขึ้นกลางหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้างตัวผู้กองหนุ่ม แล้วความสนใจของคนทั้งสามก็พุ่งตรงไปยังคอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้างตัวผู้กองหนุ่มทันที

“ฉันดึงข้อมูลเกี่ยวกับคดีทั้งหมดออกมาเก็บไว้ในนี้ และลบร่องรอยการทำงานที่บันทึกอยู่ในระบบให้แล้วตั้งแต่เมื่อวาน” ไอยราวัณตอบสายตาสงสัยของสองหนุ่มสาว ขณะวางอุปกรณ์ทรงสี่เหลี่ยมสีดำที่ใช้สำหรับบันทึกข้อมูลลงบนโต๊ะเบื้องหน้าคนทั้งคู่

“แค่จะจบคดี ทำไมต้องทำอะไรยุ่งยากอย่างนี้ด้วยคะ” ละมุนพรรณซักอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่ผู้กองหนุ่มกำลังทำอยู่ ต่างจากหมวดเหนือเมฆที่เริ่มมีรอยยิ้มพอใจประดับบนใบหน้า

“งานนี้... สารวัตรสั่งลุย หวังผลตลบหลังพวกท่านๆ ใช่ไหมครับผู้กอง”

ไอยราวัณพยักหน้าตอบพลางสบตาลูกน้องคนสนิทอย่างเข้าใจกัน ก่อนจะหันไปมองคนหน้าหวานที่เงียบไป แม้แฮกเกอร์สาวจะยังไม่เชื่อถือในตัวเขาหรือกรมคดีพิเศษแห่งนี้ แต่เขาก็มั่นใจได้ว่าเธอจะเป็นอีกแรงสำคัญของทีมที่มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน

“เรากำลังพยายามทำความสะอาดตู้ปลาใบนี้อยู่” ผู้กองหนุ่มอธิบายกับหญิงสาวผู้มาใหม่ด้วยอยากให้เธอเข้าใจในสิ่งที่เขาและทีมกำลังทำอยู่ ตามด้วยรอยยิ้มคล้ายจะอ่อนใจกับสิ่งที่คนภายนอกได้รับรู้และเชื่อว่า ‘ตู้ปลา’ ใบนี้มันไม่สะอาด

“แย่หน่อยที่ปลาเน่าในตู้มันตัวใหญ่ คนมองเข้ามาก็เห็นแต่ปลาเน่าลอยอยู่เต็มตู้ ไม่ค่อยมีคนมองเห็นปลาเทศบาลตัวดำๆ ที่พยายามกำจัดสิ่งปฏิกูลออกจากตู้อย่างเอาเป็นเอาตายหรอก”

ละมุนพรรณยอมรับว่าคาดไม่ถึงกับการทำงานของผู้กองหนุ่มที่เพิ่งได้รับรู้ มันกลับตาลปัตรจากความเชื่อที่เคยฝังใจเกี่ยวกับความคดโกงไม่โปร่งใสภายในกรมคดีพิเศษแห่งนี้โดยสิ้นเชิง และเมื่อเธอได้เห็นแววเหนื่อยหน่ายแอบซ่อนอยู่ในรอยยิ้มและคำเปรียบเปรยของเขา หญิงสาวก็อดไม่ได้ที่จะพูดให้กำลังใจ

“แต่ตอนนี้ผู้กองก็ได้คนจากข้างนอกอย่างฉันมาช่วยตักปลาเน่าออกจากตู้แล้วนี่คะ บอกตามตรงว่าฉันคิดไม่ถึง แล้วก็ทึ่งในสิ่งที่พวกผู้กองพยายามทำอยู่มากๆ เลยนะคะ”

พูดจบหญิงสาวก็ยกมือชูสามนิ้วไปตรงหน้าผู้กองหนุ่มแล้วกระดิกเรียกความสนใจ ก่อนจะดึงกลับมายกค้างไว้ที่ระดับคิ้ว “สัญญา... ว่าตลอดสามเดือนนี้ ฉันจะทำหน้าที่ของฉันอย่างเต็มที่ช่วยผู้กองอีกแรงแล้วกัน”

“ขอบใจ” ไอยราวัณตอบรับเพียงสั้นๆ แล้วก็รีบหาเรื่องมากลบเกลื่อนการที่ตนเองเผลอแสดงอารมณ์ความนึกคิดออกมามากเกินไป จนหญิงสาวจับสังเกตถึงความเหนื่อยล้าของเขาได้

“งั้น... ฉันขอกาแฟสักถ้วยแล้วกัน จะได้ไหม”

ผู้กองหนุ่มอมยิ้มบอก ‘หน้าที่’ แรกของหญิงสาวในวันนี้ แต่น้ำเสียงและแววตาของเขานั้นไม่ได้เรียบเฉยเหมือนในวันแรกที่เจอกันอีกแล้ว เพราะหัวใจของผู้กองหนุ่มได้รับรู้ถึงน้ำจิตน้ำใจและยินดีรับเอาแฮกเกอร์สาวคนนี้เป็น ‘พวกเดียวกัน’ ไปเสียแล้ว

ละมุนพรรณใช้เวลาขลุกอยู่กับหมวดเหนือเมฆเพื่อจัดการกับข้อมูลที่ได้รับมาจากผู้กองตลอดช่วงเช้า โดยไม่รับรู้ถึงสายตาของเจ้าหน้าที่สาวๆ ที่คอยชำเลืองมองและจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์กับความใกล้ชิดสนิทสนมกันอย่างรวดเร็วของทั้งคู่

“ดูยายน้องใหม่สิ เกาะติดพี่เหนือไม่ปล่อยตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาแล้วนะ พี่เนตรก็เอาแต่มองแล้วยิ้ม ไม่เห็นพูดไม่เห็นว่าอะไรคนของตัวเองสักคำ” ตรึงจิตต์... เจ้าหน้าที่สาวที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงปีมองสองหนุ่มสาวที่ทำงานใกล้ชิดกันอยู่แล้วอดอิจฉาไม่ได้ “พี่เหนือก็เหมือนกัน วันๆ สนใจแต่แม่เด็กใหม่นั่นอยู่คนเดียว”

“พี่เหนือก็ใจดีไปอย่างนั้นแหละจีจี้” วิรัญดา... เพื่อนสาวในกลุ่มที่เข้ามาทำงานพร้อมๆ กันเอ่ยปลอบใจ

“ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ เชียว ว่าสองคนนั้นนั่งทำอะไรกันอยู่ งานพี่เหนือก็ยุ่งจะตาย แต่จะได้ทำหรือเปล่าก็ไม่รู้” หญิงสาวคนแรกยังพูดต่ออย่างจับผิด

“แล้วพวกเธอล่ะ งานการไม่มีหรือไม่คิดจะทำ” เสียงแหลมแสดงอำนาจดังขึ้นเบื้องหลังวงสนทนาของเจ้าหน้าที่สาว และเมื่อพวกเธอหันไปมองก็พบปรีดาสาในชุดกระโปรงสั้นสีน้ำเงินสดกำลังยืนมองอย่างหมิ่นๆ ก่อนจะสะบัดหน้าเดินตรงไปหาสองหนุ่มสาวที่ตกเป็นเป้าการซุบซิบนินทาของคนกลุ่มนี้

“ตกลงเธอคิดจะกินรวบทั้งผู้กองทั้งผู้หมวดเลยใช่ไหม” ไม่ต้องรอคำทักทาย ปรีดาสาหาเรื่องหญิงสาวที่เคยจัดระดับไว้ว่าอยู่นอกสายตาทันที

ละมุนพรรณเงยหน้ามองคนพูดเคืองๆ แล้วรีบตีหน้าซื่อเหมือนไม่รับรู้นัยเสียดสีในประโยคนั้น เธอฉีกยิ้มหวานให้พร้อมเอ่ยเสียงนุ่ม “คุณปิ๊งมาทันเวลาเหมือนมีพรายกระซิบเลยนะคะ เรา ‘สามคน’ กำลังจะออกไปทานข้าวกันพอดีเลยค่ะ”

“งั้นตอนนี้คงเหลือแค่พวกเธอสองคน เพราะเที่ยงนี้ไอย์ต้องไปทานข้าวกับฉัน” ปรีดาสาเชิดหน้าบอกอย่างมั่นใจ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องทำงานของผู้กองหนุ่มทันที และไม่ถึงสิบนาที เธอก็ได้ควงแขนไอยราวัณออกมา และไม่ลืมปรายตาเยาะเย้ยไปทางสาวหน้าหวาน

“ฉันออกไปทานข้าวกับท่านรองฯ นะ” ไอยราวัณยังคงเลือกที่จะดำเนินการตามแผนที่ถูกเริ่มขึ้นแล้ว จึงแวะมาหยุดยืนชิดข้างโต๊ะแฮกเกอร์สาว และเมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองด้วยแววตาสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องมารายงานเธอด้วย ผู้กองหนุ่มก็ทำในสิ่งที่หญิงสาวทั้งสองคนคิดไม่ถึง เขาเอื้อมมือไปวางลงบนกลุ่มผมนุ่มของคนที่นั่งอยู่ แล้วลูบเบาๆ ...ขอความร่วมมืออีกสักรอบนะ คุณนางงาม

“อย่าทำหน้ายุ่งอย่างนั้นสิละมุน อย่าเพิ่งโกรธที่ฉันผิดนัดมื้อนี้เลยนะ เดี๋ยวจะรวบยอดกับมื้อเย็นให้ ดีไหม” ผู้กองหนุ่มเอ่ยราวจะง้องอนปนยิ้มหัวอย่างเอ็นดู และเมื่อเห็นแฮกเกอร์สาวตั้งท่าจะเถียง เขาก็เพิ่มน้ำหนักมือที่กดศีรษะให้เธอพยักหน้าหงึกๆ คล้ายกับเวลาบังคับให้สองแฝดที่บ้านตอบรับคำสั่งสอน

“อืม... ว่าง่ายๆ อย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย”

อย่าเอาฉันไปเอี่ยวกับศึกชิงนายของคุณนะผู้กอง... ละมุนพรรณได้แต่เหลือกตามองประท้วงค้านอยู่ในใจ

ปรีดาสามองดูภาพผู้กองหนุ่มหยอกล้อ ส่งรอยยิ้มหัวให้กับเจ้าหน้าที่สาวราวกับเธอไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้แล้วก็ทนไม่ได้ ตรงรี่เข้าไปเกาะแขนข้างที่ผู้กองหนุ่มยื้อยุดไม่ยอมผละออกจากหญิงสาวเสียที

“ไอย์คะ รีบไปกันเถอะค่ะ ให้คุณพ่อรอนานมันดูไม่ดีนะคะ”

เมื่อไอยราวัณเดินจากไปแล้วด้วยการใช้กำลังฉุดรั้งของปรีดาสา หมวดเหนือเมฆที่เอาแต่ซุ่มมองเหตุการณ์อยู่เงียบๆ ก็ค่อยโผล่เข้ามา พร้อมคำอธิบายที่คิดว่าน้องใหม่ยังไม่รู้

“นี่แหละฮะ สาเหตุที่ผู้กองสลัดสาวเบอร์หนึ่งไม่หลุด พ่อของคุณเธอใหญ่ฮะน้องละมุน ผู้กองจะทำอะไรให้เด็ดขาดหรือหักหาญน้ำใจกันเกินไปก็ไม่ได้”

“เหรอคะ” ละมุนพรรณส่งเสียงรับรู้อย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก

“แต่ว่า...” น้ำเสียงของหมวดเหนือเมฆเริ่มมีอะไรบางอย่างที่ไม่น่าไว้ใจ “ระหว่างผู้กองกับน้องละมุน... ทำไมพี่ไม่รู้ระแคะระคายอะไรเลย ตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮะเนี่ย”

“เพราะมันไม่มีอะไรเลยไงคะ พี่เหนือถึงไม่ระแคะระคาย ผู้กองของพี่คิดจะใช้ละมุนกำจัดสาวๆ ทั้งสองเบอร์น่ะสิคะ ไม่รู้ว่าคิดได้ไง” ละมุนพรรณตอบด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจนัก

“น้องละมุนก็ช่วยๆ ผู้กองหน่อยสิครับ พี่ในฐานะผู้ชายด้วยกันเข้าใจหัวอกของผู้กองดี เบื่อหน่ายแค่ไหนก็บอกไล่ไม่ได้ คนหนึ่งก็มาทางเจ้านาย คนหนึ่งก็มาทางเจ้าแม่”

“เจ้าแม่ที่ไหนคะพี่เหนือ” หญิงสาวถามทันทีที่ได้ยินคำสะดุดหู คิดไม่ถึงว่าสาวคนนั้นจะถึงขั้นใช้ไสยศาสตร์

“เจ้าแม่สององค์เลยฮะ... เบอร์สองเนี่ยฝ่ายแม่ๆ เขาเป็นเพื่อนกันมาก่อน ลูกๆ ก็เลยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก จะตัดรอนเลิกคบกันไปเลยก็เกินไปหน่อย” หมวดเหนือเมฆอธิบาย ตามมาด้วยการหว่านล้อมให้สาวหน้าหวานคนนี้ยอมรับปากช่วยเหลือผู้เป็นนาย ขนาดเขาแค่มองจากข้างนอกยังรู้สึกเหนื่อยหน่ายแทนไม่ได้

“มันจะดีเหรอคะ” ละมุนพรรณยังไม่ยอมรับปาก เพราะแม้จะเห็นว่ามันก็เป็นเรื่องน่าสนุกอีกเรื่องให้แก้เบื่อขณะมาทำงานที่นี่ แต่ก็ยังอดคิดไปถึงคนรักตัวจริงของผู้กองหนุ่มไม่ได้ ถ้าเธอแสดงตัวเป็นคนรักกิ๊กกั๊กกับผู้กองจริงๆ ใครๆ จะไม่มองว่าเธอเป็นชู้กับสามีชาวบ้านหรือไง

กว่าที่ละมุนพรรณจะกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่ม หญิงสาวมัวแต่ติดตามร่องรอยการโอนย้ายเงินในบัญชีของนักศึกษาหกคนผู้เป็นเจ้าของเว็บพนันบอลอยู่เพลินๆ จนลืมเวลา หมวดเหนือเมฆเองก็ไม่ต่างจากเธอนัก เพราะเขาก็เพิ่งรู้สึกตัวเอาเมื่อล่วงเลยเวลาเลิกงานมาแล้วเกือบสองชั่วโมง จึงได้บอกให้เธอกลับบ้านไปพักผ่อนเสียก่อน งานนี้ยังต้องมีลุยกันอีกยาว ไม่อยากให้รุ่นน้องสาวไฟแรงเร่งรีบจนกลายเป็นเสียสุขภาพไป

แต่สำหรับผู้กองไอยราวัณ แฮกเกอร์สาวเองก็ไม่รู้ว่าจะมีใครเตือนให้เขาพักผ่อนบ้างหรือเปล่า เพราะในตอนที่เธอเก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน ไฟในห้องทำงานของผู้กองหนุ่มยังไม่ได้ปิดลงเลย

เว็บไซต์ชุมชนช่างเจาะในค่ำคืนนี้ยังคงคึกคักไปด้วยเหล่าบรรดาช่างเจาะจากทั่วสารทิศ และในบอร์ดผลิตผลของชุมชน คืนนี้ก็มีช่างเจาะมาโพสต์แสดงผลงานเอาไว้อีกครั้ง แถมเจ้าของผลงานในครั้งนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกขาประจำของชุมชน ช่างเจาะฝีมือดีผู้ที่ยึดครองตำแหน่งสมาชิก ‘เซียน’ คนปัจจุบัน... เด็กรักนางงาม

ผลงานของเด็กรักนางงามในครั้งนี้เป็นการกำจัดไวรัสที่แฝงตัวมากับอีเมล์คลิปวิดีโอข่าวเด็ดที่กำลังแพร่กระจายไปทั่วโลกไปรษณีย์อิเล็กทรอนิกส์อย่างคุมไม่อยู่ เพราะไวรัสตัวนี้สามารถส่งต่อตัวเองไปยังผู้รับที่มีรายชื่ออยู่ในลิสต์ของผู้ที่เรียกเปิดมันขึ้นมาได้โดยอัตโนมัติ

ละมุนพรรณคลิกเข้าไปอ่านวิธีการจับสังเกตชื่อของฟอร์เวิร์ดเมล์ที่เข้าข่ายน่าสงสัย คลิกโหลดไฟล์สำหรับใช้อัพเดทโปรแกรมป้องกันไวรัสเพื่อให้คอมพิวเตอร์ของเธอสามารถป้องกันและกำจัดไวรัสตัวนี้ออกจากเครื่องได้ ซึ่งไฟล์สำหรับการอัพเดทนี่ก็เป็นหนึ่งในความสามารถบวกความใจดีของเด็กรักนางงามที่ส่งมาให้ชาวช่างเจาะได้นำไปใช้กัน แถมเจ้าของผลิตผลหัวข้อนี้ยังใจกว้างขนาดที่ป่าวประกาศโฆษณาให้ช่วยกันเอาไปโพสต์เผยแพร่ให้คนอื่นๆ ที่ไม่ใช่คนของชุมชนได้รับรู้และได้ใช้ประโยชน์ทั่วกัน

“ผลงานคราวนี้เด็ดไม่ใช่เล่นเลยนะ นายเด็กรักนางงาม” ละมุนพรรณอมยิ้มเอ่ยกับตัวเองเบาๆ เมื่ออ่านผลงานที่เซียนหนุ่มลงไว้จนจบ

ตำแหน่งเซียนในชุมชนรักเด็กนั้นเป็นตำแหน่งพิเศษที่ไม่เกี่ยวข้องกับการสะสมคะแนนเพื่อเลื่อนระดับขั้นใดๆ ทั้งสิ้น ผู้ที่เพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของชุมชนก็สามารถจะเป็นเซียนได้ ด้วยการส่งสารท้ารบต่อช่างเซียนคนปัจจุบันอย่างเปิดเผยในบอร์ด และเมื่อเซียนรับคำท้า นายช่างใหญ่และช่างคนอื่นๆ ในชุมชนก็จะช่วยกันออกความเห็นเพื่อสรรหาเป้าหมายที่ท้าทายเหมาะสมกับการประลองฝีมือของเซียนและผู้ท้าชิง แล้วจัดการเปลี่ยนเซอร์ไพรส์ซันเดย์ประจำค่ำคืนวันอาทิตย์ให้เป็นสนามสำหรับประลองฝีมือของทั้งสองฝ่าย

เพิ่งจะอ่านจบไปไม่นาน โปรแกรมสนทนาที่เธอใช้งานอยู่ก็แสดงเสียงเตือนของข้อความทักทายจากใครบางคนแทบจะในทันที

La’ Mai Prohm พูดว่า: เห็นผลงานไม้แล้วใช่ไหม

และในบรรทัดถัดจากตัวอักษรสีน้ำเงินเข้ม ก็ปรากฏตัวการ์ตูนรูปร่างคล้ายหัวหอมสีขาวยกนิ้วหัวแม่มืออันโตขึ้นมาอวดพร้อมส่ายมือดุกดิก

La’ Mai Prohm พูดว่า: เจ๋งหรือเปล่าล่ะ

ละมุนพรรณเห็นแล้วก็ต้องส่ายหน้าให้กับคนขี้โอ่ พร้อมกับจัดการส่งรูปลิงสีน้ำตาลตัวน้อยส่ายหน้าไปให้ฝ่ายตรงข้ามได้รับรู้อาการของเธอด้วย แล้วค่อยจัดการพิมพ์ข้อความตอบไป

La’ Moon พูดว่า: ก็งั้นๆ เอง ไม่เห็นจะเจ๋งตรงไหน

La’ Mai Prohm พูดว่า: นี่พูดเพราะมูนอิจฉา ไม่ก็เจ็บใจมากกว่าม้าง... แล้วเมื่อไหร่จะส่งสารท้ารบมาล่ะ ไม้จะได้ให้ยืมตำแหน่งเซียนไปนอนกอดเล่นแทนไอ้หมีเน่าที่บ้านสักครึ่งเดือน

La’ Moon พูดว่า: หมีเน่าอะไร!

La’ Mai Prohm พูดว่า: อ่ะๆๆ ไม่เน่าก็ได้... ว่าแต่ออกนอกเรื่องจนลืมไปเลย ว่าจะเข้ามาชวนคุณนางงามไปรายงานตัวในห้องแชทหน่อย กำลังถกกันมันเลย

La’ Moon พูดว่า: เรื่องอะไรอ่ะ

La’ Mai Prohm พูดว่า: ก็ไอ้เกมก่อการร้ายที่เพิ่งเปิดตัวที่อเมริกานี่ไง วางบทให้ตัวเอกเป็นเหมือนสมาชิกใหม่ของกลุ่ม ด่านในเกมก็เทรนเด็กใหม่มันทุกอย่าง ตั้งแต่ล้วงกระเป๋า วางระเบิด ทรมานตัวประกัน ยันลอบฆ่า

แฮกเกอร์สาวได้รู้ถึงรายละเอียดของเกมดังกล่าวแล้วถอนใจอย่างเป็นห่วง เมื่อได้รู้ว่าเกมนี้กำลังได้รับความนิยมจากเหล่าวัยรุ่นอเมริกันมากทีเดียว และอีกไม่นาน เกมอันตรายนี้ก็คงจะแพร่ระบาดมาถึงเยาวชนคอเกมในเมืองไทยอย่างแน่นอน

La’ Mai Prohm พูดว่า: พวกทีมออกแบบของทางนู้นก็ใช้ฝีมือในทางที่ผิด เกมนี้ไม้ว่าอันตรายมากเลยนะมูน ภาพและรายละเอียดของเกมมันเหมือนจริงจนเกินไป แต่ก็เพราะอย่างนี้แหละ พวกคอเกมถึงชอบ ไอ้บริษัทนั่นมันก็เลยได้โอกาสโกยยอดขายกระฉูด

La’ Moon พูดว่า: สรุปแล้วไม้โมโหที่โดนบริษัทคู่แข่งแย่งความนิยมไปนี่... ไม่ได้โมโหเพราะเกมมันอันตรายเลยใช่ไหม

La’ Mai Prohm พูดว่า: ก็ทั้งสองแหละมูน เนี่ย... ไอ้ข้าวมันมันไปได้แผ่นมาเมื่อห้าวันก่อน เข้ามาโม้ใหญ่ว่าเพิ่งระเบิดแบงค์แล้วโกยเงินมาสำเร็จ แถมยังกวาดยิงตำรวจที่ไล่จับตายเรียบ มันว่าเกมทำได้สะใจวัยโจ๋ดี

ตัวอักษรยาวเป็นสายหลายบรรทัดบอกเล่าสิ่งที่คนในห้องสนทนากำลังพูดคุยถกเถียงกันอยู่ ความรวดเร็วของประโยคที่ปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของละมุนพรรณบ่งบอกถึงความหงุดหงิดของคนพิมพ์ได้อย่างดี แล้วหญิงสาวก็ได้เข้าใจว่าทำไมเด็กรักนางงามถึงต้องเข้ามาชวนหลังไมค์เร่งให้เธอเข้าไปถกเรื่องเกมก่อการร้ายด้วยอีกคน เพราะเหล่าช่างเจาะในห้องแชทตอนนี้ต่างเข้าข้าง ‘ข้าวมันขาหมู’ กันหมด ว่าเกมจะเล่นให้มันสะใจโดนใจก็ต้องเล่นแรงๆ อย่างนี้ และข่าวความรุนแรงหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นในกลุ่มวัยรุ่นนั้นก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวเกมเลยสักนิด มันขึ้นอยู่กับพื้นฐานทางความคิดของแต่ละคนมากกว่า

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: ไง สนใจไหมฮะนางงาม แจกเบอร์กับที่อยู่มาสิ แล้วผมจะส่งไปให้ลองเล่นดู แผ่นในมือผมเนี่ย แผ่นแรกๆ ของเมืองไทยเลยนะ

นางงามรักเด็ก พูดว่า: อี๋... ไม่เอาหรอก เกมส่งเสริมความรุนแรงอย่างนี้ไม่เห็นเหมาะกับลุคนางงามตรงไหน แค่รู้ว่ามีเกมอย่างนี้เพิ่มขึ้นมาอีกเกม นางงามก็จิตตกเพราะมองเห็นเงาดำทะมึนเตรียมจะเขมือบสังคมขาวสะอาดของเด็กๆ จะแย่อยู่แล้ว

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: โธ่ คุณนางงามก็พูดเกินไป ทำเอานายข้าวมันคนนี้รู้สึกผิด โทษฐานที่ทำให้นางงามคนสวยของผมจิตตกเลยนะ

เด็กรักนางงาม พูดว่า: เฮ้! นางงามน่ะ ของเซียนนะคร้าบ... คุณช่างฝึกหัดข้าวมัน

หนุ่มอีกคนทนอ่านบทสนทนาโต้ตอบระหว่างนางงามของเขากับนายข้าวมันขาหมูอยู่เฉยๆ ไม่ไหวจนต้องแทรกขึ้นมา

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: ก็แค่เซียนเด็กๆ ล่ะว้า

ฝ่ายที่ถูกตอกย้ำเรื่องตำแหน่งในชุมชนชักโมโหที่ต้องเสียหน้ากลางห้องสนทนา แถมยังเป็นต่อหน้านางงามรักเด็ก ช่างเจาะสาวที่เขาเคยคิดจะลองสานสัมพันธ์นอกชุมชนดูบ้าง ก็โลกอย่างพวกเขา การจะหาหญิงสาวคอเดียวกัน คุยกันรู้เรื่องมันหาได้ง่ายๆ เสียที่ไหน แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อแฮกเกอร์สาวไม่เล่นด้วย แถมยังมีเด็กรักนางงามคอยกีดกันขัดขวางอยู่ตลอดเวลา

จอมเจาะมหาเวท พูดว่า: นั่นไง หวงจนเป็นเรื่องแล้วไง

หล่อคุมซอย พูดว่า: ส่งสารท้าเซียนเลยสิ เอาเลยๆๆ

00101101 พูดว่า: นั่นสิ ประลองเซียนๆ ประลองเซียน

เมื่อเห็นช่องทางของความสนุก เหล่าช่างเจาะที่เฝ้าอ่านการโต้ตอบของสองแฮกเกอร์หนุ่มก็ส่งข้อความสนับสนุนให้มีการประลองชิงตำแหน่งเซียนกันให้วุ่นวาย

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: ว่าไงเซียนเบบี๋... ใจหรือเปล่า

เมื่อมีข้อความขอท้าชิงตำแหน่งเซียนปรากฏขึ้นมาด้วยความฮึกเหิมตามแรงยุยง ข้อความที่เคยผุดขึ้นมาติดๆ กันของเหล่าช่างเจาะก็หยุดลงทันที

เด็กรักนางงาม พูดว่า: พร้อมเสมอ

เด็กรักนางงาม พูดว่า: แต่ขอบอกไว้ก่อน เด็กรักนางงามคนนี้ไม่คิดจะปล่อยตำแหน่งเซียนให้ใครง่ายๆ หรอกนะ จะรักษาเอาไว้ให้นางงามคนเดียว

ข้าวมันขาหมู พูดว่า: ทำให้มันได้อย่างที่พูดแล้วกัน

ละมุนพรรณนั่งติดตามสถานการณ์บนหน้าจอจนได้ข้อสรุปแล้วก็ต้องอมยิ้มส่ายหน้า ก่อนจะซบหน้าลงบนท้องนุ่มๆ ของเจ้าหมีมาชเมลโล่... ของขวัญวันเกิดจากแฮกเกอร์หนุ่มที่เพิ่งรับคำท้าประลองเซียนไปเมื่อครู่

เมื่อไหร่จะเลิกหวงก้างซะทีน้า นายไม้เอ๊ย!

La’ Moon พูดว่า: แล้วอย่าแพ้นายขาหมูขี้หลีให้ขายขี้หน้านะไม้

หญิงสาวย้ำเตือนผ่านโปรแกรมสนทนาที่เป็นส่วนตัวมากกว่า แม้ว่าจะนับเป็นพลพรรคที่อยู่ในชุมชนช่างเจาะเหมือนกัน แต่ละมุนพรรณกลับรู้สึกไม่ถูกชะตากับนายช่างข้าวมันขาหมูคนนี้เป็นพิเศษ เธอเองก็บอกไม่ไม่ถูกเหมือนกันว่าเพราะอะไร เพราะเขาก็ไม่เคยทำอะไรไม่ดีร้ายแรง นอกจากพูดจาเกาะแกะในช่วงแรกที่เขาเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ๆ จนเธอนึกรำคาญ แต่พอเจอเด็กรักนางงามแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเธออย่างชัดเจน เขาจึงยอมล่าถอยออกไปบ้าง

La’ Mai Prohm พูดว่า: ตามบัญชาจากคุณพระจันทร์ฮะ รับรองจะรักษาเซียนไว้ให้มูนคนเดียว

La’ Moon พูดว่า: ดีมาก งั้นมูนไปนอนแล้วดีกว่า

La’ Mai Prohm พูดว่า: หลับสบาย ฝันดีนะมูน คิดถึงมูนนะ

La’ Moon พูดว่า: คิดถึงไม้เหมือนกัน...

บนหน้าต่างโปรแกรมสนทนาของสาวหน้าหวานมีเจ้าลิงหน้าทะเล้นยกมือโบกหย็อยๆ แทนคำอำลา หญิงสาวส่งตัวการ์ตูนตอบกลับไปเช่นกัน รอจนเห็นว่าอีกฝ่ายออกจากระบบไปแล้วจึงค่อยปิดโปรแกรมลงและสั่งปิดเครื่องให้เจ้ารอยเตอร์ได้พักผ่อนเสียที หลังจากต้องร่วมชะตากรรมทำงานหนักกับเธอมาทั้งวัน