รักข้ามเวลา ชุดกาลรักหนึ่ง #2

รักข้ามเวลา { ชุดกาลรักหนึ่ง #2 }

กาลรักหนึ่ง... ปีกแห่งรักขยับโบยบิน
เวลานับพันปีที่ขวางกั้น พลันหดสั้นเหลือเพียงพริบตา

คำโปรย

นักข้ามเวลาหนุ่มหล่ออนาคตไกลจากปีสามพันสามร้อย 

ย้อนกาลกลับมายังปัจจุบันเพื่อตามหาพี่ชายที่หายตัวไป

ชะตานำพาให้เขาได้พบกับหญิงสาวที่มี ‘พาร์ต’ ของคนที่ตามหา

แม้จะเลือนรางอย่างยิ่ง 

แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยเบาะแสสำคัญนี้ให้หลุดมือ

เธอไปไหน... เขาจะขอตามไปไม่ห่าง...

ความใกล้ชิดที่ก่อเกิด 

ทำให้เขาได้ค้นพบอีกหนึ่งคนสำคัญของหัวใจ

สาวร่างเล็กสูงไม่พ้นอกที่คราแรกสดใสเจิดจ้าจนเขาไม่กล้าสบตา

แต่นานวันเข้า... 

กลับกลายเป็นไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้เลย...

คำชวนคุย

          เพ็ญนรี... สไตลิสต์สาวร่างเล็กผู้มีความมั่นใจในตัวเอง สาววัยเหยียบเลขสามที่ยังคงความสดใส เปิดเผยจริงใจ และมองโลกในแง่ดี เธอคือสาวโสดวัยเบื่อคานเต็มทนที่ยังเชื่อเสมอว่า สักวันโชคชะตาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะต้องนำพาเนื้อคู่มาให้พานพบ และวันนี้... วันที่เธอรอคอยก็เดินทางมาถึงอย่างรวดเร็วแบบไม่ทันให้ตั้งตัวเลยทีเดียว 

          อาเธอร์... นักข้ามเวลาหนุ่มหล่อจากโลกอนาคต ผู้ชายที่แสนจริงจัง ขึงขัง และเงียบขรึม แต่เมื่อเส้นทางแห่งกาลเวลาหมุนวน โยงใยให้เขาได้มาพบเจอและใกล้ชิดกับผู้หญิงอย่างเพ็ญนรี ปราการความหยิ่งทะนงไว้ตัวใดๆ ก็ไม่อาจต้านทานความสดใสเจิดจ้าของหญิงสาวได้เลย... โดยไม่ทันได้ตั้งตัวต่อต้านขัดขืน ทั้งสายตาและหัวใจของเขาก็ถูกคนตัวเล็กจิ๋วยึดครองเอาไว้เสียแล้ว 

          รักข้ามเวลา... นิยายรักลำดับที่ 2 ของชุดกาลรักหนึ่ง ซึ่งเป็นเล่มต่อจาก ‘รักล่วงเวลา’ ค่ะ (สามารถอ่านแยกเล่มได้ แต่จะสุขสนุกมากขึ้น ถ้าได้อ่านต่อกันค่ะ) แม้จะบอกว่าเป็นเรื่องราว ‘ข้ามเวลา’ แต่หัวใจหลักของเรื่องนี้ยังคงเป็นนิยายรักชวนยิ้มตามสไตล์แก่นฝัน ซึ่งพร้อมจะแต่งเติมความหวานให้หัวใจคนอ่านอย่างเต็มที่เหมือนเช่นเคย เพิ่มเติมพิเศษด้วยความรักของครอบครัว รวมถึงเรื่องราววุ่นๆ ของ คน ข่าวและโซเชียลค่ะ 

         แอบกระซิบตรงนี้เลยว่า พระนางคู่นี้น่ารักน่าหยิกมากจริงๆ 

ฝากเอ็นดู ‘เจ้าจิ๋ว’ และ ‘ยักษ์เธอร์’ ด้วยนะคะ 

เชิญตามติดเรื่องราวรักข้ามเวลาไปด้วยกันค่ะ
- แก่นฝัน -    

ตัวอย่างนิยาย : รักข้ามเวลา

ตัวอย่างบางส่วน : ตอน... หวง

          “เอ๊ะ! ทำอะไร” เพ็ญนรีร้องถามเสียงตื่นตกใจที่จู่ๆ ก็ถูกคนตัวโตปลดเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์ออกไปจากไหล่ แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้ยึดแย่งไปไหน สองมือนั้นยังถือมันลอยอยู่ตรงหน้าเธอนี่เอง

          “สวมให้เรียบร้อยซะ จะได้ไม่ร่วงอีก” 

          ถ้อยคำราวออกคำสั่ง แถมยังดวงตาที่มองลงมาแฝงแววดุกึ่งตำหนิ ทำเอาหญิงสาวต้องยืนนิ่ง เอียงคอมองคนหน้าขรึมด้วยสายตาขุ่น แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบใจกับการถูกวุ่นวายกะเกณฑ์การแต่งกาย

          “นี่! อย่ามาสั่งจ้านะ” เธอว่าเสียงฉุน แต่จะให้ก้าวหนีก็ไม่พ้นต้องเบียดร่างของเขาออกไป จึงได้แต่ยืนสบตาวาวๆ เข้ากับสายตานิ่งของหนุ่มไซส์ยักษ์

          เพียงครู่สั้นๆ อาเธอร์ก็เป็นฝ่ายขยับตัวก่อน เขายืนยันความตั้งใจของตนเองด้วยการตวัดแจ็กเก็ตอ้อมไปด้านหลังร่างเล็ก เพื่อรอให้เธอสอดแขนเข้าไปโดยสะดวก

          เพ็ญนรีในเวลานี้จึงคล้ายตกอยู่ในอ้อมแขนเขากลายๆ กลิ่นกายหอมสะอาดสดชื่นคล้ายมินต์ผสมไม้สนปะปนอยู่ในอากาศอย่างเข้มข้น และที่ร้ายกาจที่สุดคงเป็นสายตาคมที่มองจ้องลงมา สายตาคู่นั้นไม่ยอมอยู่นิ่ง พอละจากดวงตาของเธอไปก็ไล่กวาดทั่วใบหน้าบึ้งตึง แล้วลดระดับต่ำลงไปยังลาดไหล่ช้าๆ 

          และนั่นก็เป็นการบังคับให้หญิงสาวยอมทำตามคำสั่งของเขาโดยไม่ต้องมีถ้อยคำขู่เข็ญใดๆ อีก นัยน์ตาสีน้ำตาลทองคู่นั้นช่างทรงพลัง มีอานุภาพสั่นคลอนสาวมั่นอย่างเธอให้รู้สึกขัดเขิน หมดความมั่นใจกับการใส่เดรสสายเดี่ยวอวดผิวขาวเนียนขึ้นมาอย่างไม่สมควรเลยสักนิด

           หลังจากเพ็ญนรีก้มหน้าก้มตาสอดแขนทั้งสองข้างเข้าไปในแขนเสื้อ ระหว่างที่คนตัวโตก็ช่วยจับปกเสื้อขยับให้เข้าที่ เสียงชมเชยคำสั้นๆ แว่วเบาเหนือศีรษะก็ทำให้หญิงสาวต้องเงยหน้ามองคนพูดอย่างไม่ค่อยจะเชื่อหูตัวเอง และเมื่อได้มองเห็นรอยยิ้มมุมปากและแววตาอ่อนโยนที่มองลงมานั้นแล้ว ก็ยิ่งต้องไม่เชื่อสายตาไปอีกอย่าง

          และดูเหมือนว่าเธอจะตาฝาดไปจริงๆ เพราะเพียงกะพริบตาครั้งเดียว หลังจากมองค้างไปสามวินาที ทุกอย่างก็หายวับ เหลือเพียงใบหน้าหล่อเหลาไร้อารมณ์ใดๆ เหมือนเดิม และสงสัยว่าที่ได้ยินเมื่อครู่ก็คงจะหูแว่วไปแน่แท้ เพราะหนุ่มวัยยี่สิบสี่ที่ไหน จะมาชมเชยสาวเลขสามอย่างเธอว่า ‘เด็กดี’ กัน

ตัวอย่างบางส่วน : ตอน... เวลาของเรา

          “Milky way… ผมเองก็เพิ่งเคยเห็นมันกับตาเป็นครั้งแรก” ชายหนุ่มจากโลกอนาคตเอ่ยกับร่างเล็กที่กำลังนอนหนุนแขน 

          “จ้าก็เหมือนกัน” เพ็ญนรีเองก็ไม่ค่อยได้ออกท่องเที่ยวในสถานที่แบบนี้เท่าไรนัก 

          แล้วทั้งสองคนก็เงียบลงไปอีกครั้ง อากาศบนยอดเขาที่ค่อนข้างเย็นจัดจนเกือบหนาวทั้งที่อยู่ในหน้าร้อนทำให้หญิงสาวขยับเข้าไปเบียดชิดกายอุ่น โดยมีอ้อมแขนกว้างก็โอบรัดรับร่างเล็กๆ นั้นเข้าไปกอดไว้อย่างเต็มใจ 

          “แสงจากดาวบางดวงยังต้องเดินทางเป็นล้านๆ ปีเลยนะ กว่าจะส่องมาให้ดวงตาเรามองเห็น” จู่ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยชวนคุยขึ้นมา “แถมสิ่งที่เราได้เห็นยังเป็นดวงดาวในอดีตนับล้านปีอีกต่างหาก” 

          ทฤษฎีว่าด้วยการเดินทางของแสง เรียกให้คนฟังละสายตาจากท้องฟ้าพร่างดาว พลิกแหงนหน้าไปมองคนพูดที่เวลานี้มองเห็นเป็นเพียงเงาตะคุ่ม 

          “อดีต ปัจจุบัน อนาคต... ไม่ได้อยู่ห่างไกลกันหรือถูกตัดขาดให้แยกจากกันอย่างที่จ้าเข้าใจหรอก ห้วงเวลานับล้านๆ ปีของจักรวาลยังพับซ้อนเชื่อมโยงถึงกันได้ นับประสาอะไรกับเวลาพันปีของเรา... มันสั้นจิ๋วยิ่งกว่าพริบตาเสียอีก” 

          อาเธอร์ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ลุกเดินไปเปิดประตูโมบิลล่องหน ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกล่องสี่เหลี่ยมใบหนึ่ง 

          “สุขสันต์วันเกิดนะครับเจ้าจิ๋ว” 

          ดอกเดซี่สีขาวเกสรสีเหลืองสดใสดอกเล็กๆ ถูกบรรจุเอาไว้เต็มล้นกล่อง ถ้าให้นับคงเป็นร้อยๆ ดอก เว้นไว้เพียงพื้นที่เล็กๆ ตรงกลางสำหรับวางกล่องกระดาษสีน้ำตาลผูกโบสีขาวใบหนึ่งเท่านั้น 

          หญิงสาวหยิบมันขึ้นมา รอยยิ้มสดใสยังคงประดับอยู่บนใบหน้า เช่นเดียวกับหัวใจที่ยังไม่คลายความตื่นเต้นดีใจ มือเล็กแกะโบที่ผูกเอาไว้ แล้วเปิดฝากล่องออกช้าๆ 

          ขวดแก้วใบเล็กเพียงไม่ถึงสองข้อนิ้วก้อยนอนนิ่งอยู่ในนั้น ตรงจุกคอร์กไม้ที่ปิดฝาขวดมีห่วงทองเหลืองเล็กๆ คล้องอยู่กับสายสร้อย 

ภายในจี้ขวดแก้วใบจิ๋วมีดอกไม้แห้งเล็กๆ น่ารักสองสามดอก คริสตัลเม็ดเล็กๆ ใสๆ สองเม็ดกระทบกันกรุกกริกเมื่อเธอเขย่าขวดในมือเบาๆ เพ็ญนรีอ่านข้อความในกระดาษแผ่นเล็กที่ม้วนขดอยู่ในนั้นแล้วต้องยิ้มออกมา 

          ‘The Present’ 

          ไม่ว่าเขาจะหมายถึง ‘ของขวัญ’ หรือ ‘ปัจจุบัน’ ก็ตาม 

          ทั้งสองสิ่งต่างล้วนมีคุณค่าต่อจิตใจของเธอไม่ต่างกันเลย

ตัวอย่างบางส่วน : ตอน... จูบหวานๆ

          “ทำอะไรน่ะ? ไม่จะ... เอ่อ... ไม่จูบจ้าแล้วเหรอ” เสียงใสตะกุกตะกัก ขัดเขินเต็มกำลังที่ต้องถามเหมือนทวงให้เขาจูบ 

          “จ้าต้องจูบผมต่างหาก...” 

          “ฮ้า!” 

          “จูบหวานๆ ด้วยนะครับทูนหัว” อาเธอร์ลืมตาขึ้นมามองคนอุทานเสียงดัง นัยน์ตาสีน้ำตาลทองระยิบระยับด้วยแววชอบใจ 

          “ไม่เอาด้วยหรอก” 

          “อะไรกัน? ไม่คิดจะให้ค่าทำขวัญที่ผมต้องเจ็บตัว แถมถูกทำร้ายจิตใจด้วยคำสั่งให้ไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น หรือให้รางวัลที่ผมมาช่วยจ้าได้ทันเวลาสักนิดเลยเหรอ... ใจร้ายเกินไปแล้ว” นักข้ามเวลาหนุ่มเอ่ยทวงค่าตอบแทน แถมตบท้ายด้วยคำกล่าวหา 

           ฟังคำสาธยายของเขาแล้ว  เพ็ญนรีก็หน้ายุ่งคิ้วผูกโบขึ้นมาทันที  แต่เมื่อเห็นรอยเขียวช้ำบนใบหน้าขาวจัด  เธอก็รู้สึกผิดที่ตนเป็นส่วนหนึ่งของสาเหตุ 

           สุดท้ายจึงต้องฮึดสู้ ทำใจกล้า... 

           “เป็นไงเป็นกัน จูบเป็นจูบสิ!.. หลับตา!” 

           เธอเสียงขึงขังสั่งราวกับจะไปหาเรื่องใคร 

           อาเธอร์หัวเราะในลำคอสองสามที ก่อนจะปิดดวงตาคู่คมสวยลงอย่างว่าง่าย ริมฝีปากสีสดได้รูปขยับยิ้มด้วยอารมณ์สมใจ ก้อนเนื้อใต้อกบีบเต้นแรงในทุกวินาทีแห่งการรอคอย ยิ่งได้สัมผัสไออุ่นจากลมหายใจที่เป่ารดเข้าใกล้ใบหน้ามาช้าๆ ชายหนุ่มที่ไม่ได้อ่อนประสบการณ์นักเลยกลับรู้สึกตื่นเต้นราวกับกำลังจะมีจูบแรก...

ทดลองอ่านตัวอย่าง ลงไว้ประมาณ 30% ของเรื่องค่ะ

กาลที่ 1 : อาเธอร์

กาลที่ 2 : เจ้าจันทร์เจิดจ้า

กาลที่ 3 : เด็กเจ๊

กาลที่ 4 : หล่อห่อทอง

กาลที่ 5 : เดินสายแก้บน

กาลที่ 6 : ขอใกล้เธอ

กาลที่ 7 : ฮาเร็มชาย

กาลที่ 8 : กองถ่ายผีสิง

กาลที่ 9 : คือใคร?

หรือพิสูจน์ความฟินกันแบบเต็มๆ ได้เลย!

สั่งซื้อรูปเล่ม... 

www.KanFunBook.com 

หรือ inbox : http://m.me/kanfun.writer

โหลดฉบับอีบุ๊ค... ได้ตามแหล่งที่ถูกใจเลยค่ะ

Meb : https://goo.gl/NMjUZU

The1Book : https://goo.gl/YBDkJg
Hytexts : https://goo.gl/AG1Hxy
Ookbee : https://goo.gl/FMfeuY
NaiinPann : https://goo.gl/X5dZpR
Google Play : https://goo.gl/ZJ8RWG
Dek-D : https://goo.gl/MyUR2K

กำลังใจจากนักอ่าน

รวมรีวิวนิยาย

โดย คุณฟิลิเซียน่า : https://goo.gl/7rk3C6
"ยักษ์เธอร์เป็นผู้ชายที่โรแมนติคมากค่ะ ไม่ต้องพูดอะไรมาก แต่อย่าให้ได้หลุดปากรวมทั้งการกระทำอยากจะลงไปเขินแทนนางเอกเลยทีเดียว อยากจะสิงร่างเจ้าจิ๋วแทนนางเอกเลยค่ะ"

โดย เหล่านักอ่านเด็กดี : https://goo.gl/MyUR2K 

โดย เหล่านักอ่านจาก Meb : https://goo.gl/NMjUZU